خداوند، در همه صحنه‌هاى زندگى است. لذا اوّلين عملى كه به آن نگاه مى‌شود و مورد بررسى قرار مى‌گيرد، نماز است.

على عليه السلام مى‌فرمايد:

«پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: إنّ عمود الدين الصلاة، وهي أوّل ما ينظر فيه من عمل ابن آدم، فإن صحّت نظر في عمله، وإن لم تصحّ لم ينظر في بقيّة عمله» [1].

«به يقين، نماز ستون دين است و اوّلين چيزى از اعمال فرزند آدم است كه مورد بررسى قرار مى‌گيرد، پس اگر صحيح و درست بود، پرونده اعمال او مورد ملاحظه و بررسى قرار مى‌گيرد و گرنه از ملاحظه بقيّه اعمال او صرف نظر مى‌شود.»

نماز، چارچوب ياد خداوند بزرگ، زبان سخن گفتن مستقيم بين انسان و خداوند، ستون دين، محور احكام دين، هنگامه گواهى دادن به حق و شعار برپا داشتن قسط و عدالت است.

امام محمّدباقر مى‌فرمايد:

«الصلاة عمود الدين، ومثلها كمثل عمود الفسطاط، إذا ثبت العمود ثبتت الأوتاد والأطناب، وإذا مال العمود وانكسر لم يثبت وتد ولا طنب» [2].

«نماز ستون دين است. مثل نماز، مثل ستون خيمه است. اگر ستون ثابت و پابرجا باشد، ميخ‌ها و طناب‌ها نيز ثابت و پابرجا خواهند بود، و اگر ستون كج شود يا بشكند، ميخ و طنابى هم پابرجا نخواهد ماند.»

برپا داشتن نماز، رمز مدنيّت ايمان است. خداوند سبحان فرموده است: (وَأَوْحَيْنَا إِلَى‌ مُوسَى‌ وَأَخِيهِ أَن تَبَوَّءَا لِقَوْمِكُمَا بِمِصْرَ بُيُوتاً وَاجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ قِبْلَةً وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ) [3].