است جز صورت و دستها تا مچ و ظاهر و باطن پاها تا مچ.

4- بر زن در حال نماز واجب نيست كه آرايشهايى كه در صورت دارد مانند سرمه، سرخه و ساير روغنها و كرمهاى زينتى و يا زيور آلات خود را بردارد و يا بپوشاند. هر چند كه ممكن است پوشاندن آنها را از نگاه بيننده نامحرم واجب بدانيم. احوط اين است كه مويى را كه به موى اصلى خود پيوند زده هم بپوشاند.

5- دخترى كه هنوز به سنّ بلوغ شرعى نرسيده، هر چند قائل به صحّت و مشروعيّت نماز او باشيم، پوشاندن موى و سر و گردن بر او در حال نماز واجب نيست.

6- اگر زن يا مرد، از اوّل نماز يا در اثناى نماز، عمداً پوشش را ترك كند، نماز او باطل مى‌شود. امّا اگر از ابتدا يا در اثنا، پوشش را فراموش كند، يا از باب غفلت، ترك كند، اقوا صحيح بودن نماز او است اگرچه احتياط، اقتضا دارد كه بعداز تمام كردن نماز، دوباره آن را بجا آورد. امّا كسى كه از باب ندانستن حكم شرعى، پوشش را ترك كند بنابر احتياط مانند كسى است كه عمداً ترك كرده باشد.

7- اگر در اثناى نماز، به علّت وزيدن باد يا غفلت نماز گزار، قسمتى از اعضايى كه پوشاندن آن در نماز واجب است، برهنه شود، نماز او باطل نمى‌شود، ولى هنگامى كه متوجّه شد، واجب است فوراً آن را بپوشاند و نمازش صحيح است، ولى احتياط ايجاب مى‌كند كه نماز را بعداز اتمام، دوباره بجا آورد مخصوصاً در صورتيكه پوشاندن بدن، وقت زيادى را بطلبد.

8- اگر لباس نمازگزار، پاره يا كوتاه باشد به گونه‌اى كه مقدار واجب را