فقال: «فاتحة الكتاب» [1].

از امام باقر عليه السلام پرسيدم درباره كسى كه سوره حمد را در نمازش نمى‌خواند. امام عليه السلام فرمود:

«نمازى براى او نيست مگر اينكه سوره حمد را بلند يا آهسته بخواند.»

گفتم: در صورتيكه او در حالت خوف باشد ياعجله داشته باشد، سوره را بخواند يا حمد را، كدام يك بهتر است؟

فرمود: سوره حمد.»

3- امام رضا عليه السلام فرمود:

«امر الناس بالقراءة في الصلاة لئلا يكون القرآن مهجوراً مضيّعاً

، ويكون محفوظاً مدروساً فلا يضمحلّ ولا يُجهل، وإنّما بدأ بالحمد دون سائر السور لأنّه ليس شي‌ء من القرآن والكلام جُمع فيه من جوامع الخير والحكمة ما جُمِع فى سورة الحمد...» [2].

«اينكه مردم به قرائت در نماز دستور داده شده‌اند براى اين است كه قرآن در ميان مردم، مهجور وضايع نشود بلكه مورد حفظ ومطالعه قرار گيرد ومجهول نماند وبه فراموشى سپرده نشود، واينكه از سوره حمد شروع شده نه ساير سوره‌ها بدين جهت است كه هيچ چيزى از قرآن يا سخنى نيست كه، به اندازه سوره حمد، جامع خير وحكمت باشد.»

4- امام صادق عليه السلام فرمود:

«لا بأس بأن يقرأ الرجل في الفريضة بفاتحة الكتاب في الركعتين‌