فرمود: «به آنچه خدا فرمان داده عمل مىكند اما با آن عمل، ديگرى را قصد
مىكند. از خدا بترسيد در ريا كردن، زيرا ريا، شرك به خدا است. ريا كار در روز
قيامت به چهار نام خوانده مىشود: اى كافر! اى فاجر! اى خيانتكار! اى زيانكار! عمل
تواز بين رفت وپاداش تو باطل شد، وامروز خلاصى ورهايى براى تونيست. پاداش خود را
از همان كسى بخواه كه براى او اعمالت را انجام مىدادى.»
2- امام صادق عليه السلام به عباد بن كثير بصرى در مسجد فرمود:
«ويلك يا عبّاد، إيّاك والرياء، فإنّه من عمل لغير اللَّه وكله
اللَّه إلى مَن عمل له» [1].
«واى برتو اى عباد! از ريا كردن بپرهيز زيرا كسى كه براى غير خدا
عمل كند، خدا او را به همان كسى وامىگذارد كه براى او عمل را انجام داده است.»
3- امام باقر عليه السلام فرمود:
«لو أنّ عبداً عمل عملًا يطلب به وجه اللَّه والدار الآخرة وادخل
فيه رضا أحد من الناس كان مشركاً» [2].
«اگر بندهاى عملى را انجام دهد كه رضاى خدا واخرت را باآن
مىخواسته اما خشنودى يكى از مردم را نيز باآن آميخته باشد، اومشرك است.»
4- امام صادق عليه السلام فرمود:
«اجعلوا أمركم هذا للَّهولا تجعلوه
للناس؛ فإنّه ما كان للَّهفهو للَّهآية الله
العظمى السيد محمد تقي المدرسي(دام ظله)، احكام نماز - قم، چاپ: پنجم، 1389.