بهتر اين است كه در هرآيهاى كه امر به سجده شده است سجده كند چنانكه
امام سجاد عليه السلام طبق روايت امام باقر عليه السلام چنين مىكرد.
دوم- در آيات سجده واجب، سجده بر كسى واجب است كه آن
آيات را مىخواند يا به آن گوش فرا مىدهد واستماع مىكند [1] اما
كسى كه صرفاً مىشنود بنابر احتياط مستحب سجده كند.
وجوب سجده، وجوب فورى است. پس بايد فوراً به انجام آن اقدام نمايد
وتأخير جايز نيست، واگر كسى آنرا فراموش كند، هروقت كه به يادش آمد، بجا آورد.
سوم- سجده، چه واجب (در موارد وجوب) يامستحب (در موارد
استحباب)، بر كسى كه آيه سجده را مىنويسد يا آنرا در ذهن خود تصور مىكند يا
نوشته آنرا مىبيند يا آن را به خاطرش خطور مىدهد، بدون اين كه آن را تلفظ كند،
لازم نيست.
چهارم- در سجده قرآن، نيت لازم است زيرا نيّت انگيزه
اصلى عمل است، ونيز لازم است صورت سجده، آن گونه كه در سجده نماز گفته شد، بجا
آورده شود.
احوط اين است كه:
- پيشانى را برچيزى بگذارد كه سجده برآن صحيح است.
- مكان سجده مباح باشد.
- محل سجده پيشانى بيش از چهار انگشت بالاتر از مكان
[1] - استماع يا گوش فرادادن آن است كه با قصد گوش دهد، اما سماع
ياشنيدن آن است كه صدا بهگوش انسان برسد بدون قصد گوش دادن.