يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّداً* وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِن كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا* وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعاً) [1].

«بگو: خواه به آن ايمان بياوريد وخواه ايمان نياوريد، كسانى كه پيش از آن به آنها دانش داده شده، هنگاميكه (اين آيات) برآنان خوانده مى‌شود، سجده كنان به خاك مى‌افتند؛ ومى‌گويند: منزه است پروردگار ما كه وعده‌هايش به يقين، انجام شدنى است. آنها (بى اختيار) به زمين مى‌افتند وگريه مى‌كنند؛ و (تلاوت اين آيات، همواره) بر خشوع‌شان مى‌افزايد.»

اگر سجده در شبانگاهان ودقيقاً درهنگام غروب ستاره‌ها يعنى سحرگاهان انجام شود وسجده گزار با حالت خشوع وانقطاع به ذات حق وبيم واميد داشتن از او به خاك بيفتد، اسباب هدايت او فراهم شده ونور حق بردل اوخواهد تابيد، وبه خداوند سبحان تقرب پيدا خواهد كرد. گوش بدهيم به سخن خداوند كه خطاب به مامى‌گويد:

6- (أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِداً وَقَائِماً يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَيَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ...) [2].

«آيا كسى كه در ساعات شب به عبادت مشغول است ودر حال سجده وقيام، از عذاب آخرت مى‌ترسد وبه رحمت پروردگارش اميدوار است...»

حديث شريف:

1- امام صادق عليه السلام فرمود:

«ما خسر واللَّه من أتى بحقيقة السجود ولو كان في العمر مرّة واحدة