به امام باقر عليه السلام عرض كردم آيا قرآن زياد خواندن در نماز
بهتر است ياطول دادن ركوع وسجود نماز؟ امام عليه السلام فرمود: «زياد درنگ كردن در
ركوع وسجود بهتر است. آيا قول خداوند را نشنيدهاى كه فرموده است: (فَاقْرَءُوا
مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ)، [آن مقدار
از قرآن كه براى شما ميّسر است بخوانيد ونماز را برپا داريد] ومقصود از برپا داشتن
نماز، درنگ طولانى در ركوع وسجود است.
بعد گفتم: آيا كثرت قرائت قرآن در نماز بهتر است يا كثرت دعا؟ فرمود:
«كثرت دعا بهتر است. آيا سخن خداوند متعال را به پيامبرش صلى الله عليه و آله
نشنيدى كه فرمود: (قُلْ مَا يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا
دُعَاؤُكُمْ) [بگو اگر دعاى شما نبود، پروردگار من به شما اعتنا نمىكرد وارجى
قايل نبود].
21- معاوية بن عمار مىگويد:
امام صادق عليه السلام را ديدم در وقتى كه ركوع مىكرد، ويا سرش را
از ركوع برمىداشت، ويا به سجده مىرفت، ويا سر از سجده برمىداشت وهنگاميكه
مىخواست به سجده دوم برود، دستهايش را (براى تكبير) بلند مىكرد.
[2]
22- پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
«إنّي قد نُهيت عن القراءة في الركوع والسجود، فأمّا الركوع
فعظّموا اللَّه
، وأمّا السجود فأكثروا فيه الدعاء
؛ فإنّه قَمَن أن يستجاب لكم، أيجدير
[1] - وسائل الشيعه، ج 4، كتاب الصلاة، ابواب الركوع، باب 26، حديث
3.