احكام:

1- مؤمنان نبايد نسلهاى پيش‌از خود را كاملًا رد و يا كاملًا تأييد كنند، بلكه مى‌بايست دستاوردهاى ايشان را محترمانه به بوته‌ى نقد و ارزشگزارى ببرند.

2- بنابراين بايد مؤمنان جهت گيريها و ديدگاههاى پيشينيان را به معيارهاى شرع (كتاب و سنّت) عرضه كنند، و ديدگاههاى موافق با كتاب و سنّت را برگيرند و ديدگاههاى مخالف با شرع را به كنارى وانهند.

3- سنجش آراى پيشينيان به معناى بى‌اعتبار بودن ايشان نيست، بلكه اين سنجش بايد در سايه احترام و محبّت نسبت به ايشان و آمرزش خواهى براى آنها و بزرگ پنداشتن ايشان صورت پذيرد.

3- روابط برادرانه و اصلاح‌

قرآن كريم:

1- (إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ) [1].

«مؤمنان برادر يكديگرند، پس دو برادر خود را صلح و آشتى دهيد و تقواى الهى پيشه كنيد، باشد كه مشمول رحمت او شويد.»

2- (وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَلَا تَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَاناً وَكُنتُمْ عَلَى‌ شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ