خانه‌هايى كه نام خدا در آنها برده مى‌شود، و صبح و شام در آنها تسبيح او مى‌گويند...* مردانى كه نه تجارت و نه معامله‌اى آنان را از ياد خدا و برپا داشتن نماز و اداى زكات غافل نمى‌كند؛ آنها از روزى مى‌ترسند كه در آن، دلها و چشمها زيرورو مى‌شود.»

آية الله العظمى السيد محمد تقي المدرسي(دام ظله)، احكام شريعت پيرامون حيات طيبه - قم، چاپ: اول، 1386.

حديث شريف:

1- از امام صادق عليه السلام نقل شده كه فرمودند:

«إنّ البيوت التي يُصلّى فيها بالليل بتلاوة القرآن، تضي‌ء لأهل السماء كما تضي‌ء نجوم السماء لأهل الأرض» [1].

«خانه‌هايى كه در آنها شب هنگام نماز با تلاوت قرآن گذارده مى‌شود، چون ستارگانى كه براى اهل زمين نور افشانى مى‌كنند، براى آسمانيان نورافشانى مى‌كنند.»

2- آن‌حضرت همچنين فرمودند:

«كان علي قد جعل بيتاً في داره ليس بالصغير ولا بالكبير لصلاته» [2].

«على عليه السلام اتاقى نه چندان كوچك و نه چندان بزرگ در خانه خويش براى نماز در نظر گرفته بودند.»

3- مسمع روايت مى‌كند: ابو عبداللَّه به من نوشتند كه: