و خودبزرگ‌بينى) دور باشد، آرامش و امنيّت بر ديگر ابعاد زندگى وى، سايه افكن خواهند شد.

احكام:

1- بر ما لازم است كه براى كاشت بذر محبّت و آرامش در دلها و پرورش روح اعتماد و فروتنى و زدودن خشم و نخوت و پليديها از روانها كوشا باشيم.

2- براى دست‌يابى بدين امر بايد به اصلاح روشهاى تربيتى، بويژه در مدارس از جمله مدارس ابتدائى، و همچنين اصلاح روشهاى فرهنگى در روابط والدين با فرزندانشان بپردازيم.

3- مادران، در صورتيكه خود با فرهنگ باشند، نقش برتر را در فرهنگ سازى فرزندان، بانرمخويى و سخنان نيك، ايفا مى‌كنند، امّا همانگونه كه مى‌دانيم زنان در كشورهاى ما از مدّتها پيش و تا به امروز ناديده انگاشته شده‌اند، از همين رو جامعه بايد ايجاد دوره‌هاى تربيتى ويژه زنان، و يا برگذارى درسهايى ويژه روشهاى درست تربيت در دانشگاهها و مراكز آموزشى را از مهمترين وظايف خود بداند.

4- از سويى مجامع دينى، مراكز خيريّه و جنبشهاى سازمان يافته مى‌بايست با جدّيت در انديشه تربيت نسلهاى آينده باشند. اين مراكز مى‌بايست مصالح عمومى را بر منافع زودگذر سياسى مقدّم دارند، و اعضاى خود را بر پايه كينه توزى و تعصّب و منفى نگرى تربيت نكنند، چراكه در آن‌صورت نه تنها به اعضاى خود ستم روا داشته‌اند بلكه جامعه‌