دوّم- تغذيه، لذّت و تندرستى است‌

چه‌بسا اصطلاح «گواراى وجود» و يا «نوش جان» [1] كه به هنگام غذاخوردن بكار مى‌روند، نياز انسان به لذّت زود هنگام و تندرستى پس‌از آن را پديدار سازند. در واقع هركس بايد غذاى خود را به دقّت برگزيند؛ نخست، تا اينكه از غذا بهره‌اى گرفته شود و غذا، چون حيوانات، بى‌هدف و تنها براى پر كردن شكم و انجام وظايف فيزيولوژيكى خورده نشود. دوّم؛ تا درآينده به واسطه اين غذا تندرستى و توان و نشاط انسان تأمين شود.

همچنين مؤمنان در غذا، چيدمان سفره و ظروف غذا بدون اينكه به ورطه تجمّل گرايى و يا اسراف گرفتار آيند تنوّع، آراستگى و زيبايى را رعايت مى‌كنند:

1- مؤمنان با دست راست غذا مى‌خورند، چراكه شرف و احترام هركس متعلّق به دست راست اوست. دراين باره از امام جعفر بن محمّد عليهما السلام روايت شده كه فرمودند:

«لا يأكل الرجل بشماله ولا يشرب بها ولا يتناول بها إلّامن علّة» [2].

«مرد، با دست چپ نه چيزى مى‌آشامد و نه چيزى مى‌خورد مگر اينكه بيماريى در ميان باشد.»