«چرا در راه خدا، و «در راه» مردان وزنان وكودكانى كه «به دست ستمگران» تضعيف شده اند، پيكار نمى كنيد؟ همان افراد «ستمديده اى» كه مى گويند:" پروردگارا مارا از اين شهر «مكه»، كه اهلش ستمگرند، بيرون ببر واز طرف خود، براى ما سرپرستى قرار ده واز جانب خود، يار وياورى براى ما تعيين فرما"».

رهيافت وحى:

دفاع از جان، مال وناموس وبه طور كلّى حرمتها وحقوق قطعى ديگران، همچون دفاع از حرمتها وحقوق خود جايز وحتى واجب است. آيات قرآن به برپايى قسط در جامعه ودفاع از عدالت، امر مى كنند وبر لزوم يارى مظلومان وجلوگيرى از ظلم ظالمان به هر وسيله ممكن نيز دلالت دارند.

احكام:

1- جلوگيرى از ستم مستكبران به فرودستان هرچند به زور اسلحه باشد، واجب است. حال ظالم ومظلوم هر كه مى خواهند باشند.

2- جان، مال وآبرو وناموس مردم از حرمتهاى الهى هستند كه بايد بزرگشان داشت. از برجسته ترين نمودهاى اين بزرگداشت، دفاع از اين حرمتهاست. در واقع اين حرمتها در زمره حدود الهى به شمار مى آيند كه حفظ آنها بر همگى الزامى است.

3- اسلام به نهى از منكر امر مى كند، هرچند اين نهى از منكر «با توجه به شروط آمده در شرع» مستلزم استفاده از زور باشد. در واقع تجاوز به حرمتها وحقوق از بزرگترين منكراتى محسوب مى شوند كه بايد از آنها جلوگيرى به عمل آيد. اگر مؤمنان به اين دستور الهى درست ومخلصانه عمل كنند، حاكميت امنيت وآرامش دركشورهاى اسلامى به سادگى ميسّر خواهد شد.

3- دژهاى استوار

خداى متعال مى فرمايد:

إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِمَاتِ وَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْقَانِتِينَ وَ الْقَانِتَاتِ وَ الصَّادِقِينَ وَ الصَّادِقَاتِ وَ الصَّابِرِينَ وَ الصَّابِرَاتِ وَ الْخَاشِعِينَ وَ الْخَاشِعَاتِ وَ الْمُتَصَدِّقِينَ وَ الْمُتَصَدِّقَاتِ‌