مسلمانان در زمره تجاوز به آبرو وشرف كه با تجاوز به جان برابرى مى كند، به شمار مى رود.

7- اگر كسى پنهانى به گروه ويا خانواده اى نظر افكند وزنان نامحرم آنها را نظاره گر شود، آنها حق دارند وى را از اين كار بازدارند، ودر صورت پافشارى وى بر اين كار، حق دارند مثلًا با پرتاب چيزى به سوى او، وى را از اين كار بازدارند، هرچند اين پرتاب به آسيب فرد مجرم بينجامد.

البته اين نگاه بايد نگاه به نامحرم باشد تا در خور چنين كيفرى شود، اما در صورت خالى بودن خانه ويا در امان بودن زنان از نگاه ديگران ومانند اينها، وضع به گونه اى ديگر رقم مى خورد.

8- خانه حرمتى دارد كه بايد از آن دفاع كرد، هرچند كه هتك حرمتهايى چون نگاه كردن به خانه ويا داخل شدن بدان، به هتك حرمتهاى بزرگترى چون تجاوز به جان ومال وآبرو منجر نشود. حال پرسش اينجاست كه مرز دفاع از حرمت خانه وحرمتهاى مشابه آن تا به كجاست؟ آيا مى توان دفاع را تا حدّ كشته شدن يكى از دو طرف در نظر گرفت؟ پاسخ اين پرسش دو وجه دارد ومسأله نيازمند موشكافى بيشترى است.

9- اگر كسى در معرض دشنام كس ديگرى قرار گيرد، مى تواند به مقتضاى آيه كريمه‌ [1]، واكنش نشان دهد. امّا در صورتى كه اين واكنش، كار خلاف شرعى همچون اشاعه بديها ويا دشنام به كسان ديگرى همچون پدران واجداد طرف مقابل را دربر داشته باشد، جايز نيست.

2- دفاع از حرمت ديگران‌

خداى متعال مى فرمايد:

وَ مَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاءِ وَ الْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَ اجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيّاً وَ اجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيراً «نساء، 75».