رهيافت وحى:

براى محافظت از زندگى انسانها وپيشگيرى از ارتكاب قتل در جامعه، بايد به مردم اعلام شود كه قتل نفس از گناهان كبيره است وكيفر كسى كه مؤمنى را مى كشد دوزخ جاويد خواهد بود. همچنين جلوگيرى از ارتكاب قتل بايد يكى از اصول ثابت پيمان جوامع بشرى باشد. وقصاص عادلانه اى براى جنايت كاران در نظر گرفته شود، ومردم نبايد جنايت قاتل را كتمان كنند. در غير اينصورت ارتكاب قتل در ميان مردم به گونه اى پنهانى صورت خواهد پذيرفت.

احكام:

1- قتل نفس حرام است، مگر اين كه بر جواز شرعى آن دليل قاطعى وجود داشته باشد همچون قتل در قصاص نفس، يا قتل مفسدين فى الارض يا قتل در دفاع از خود در جنگها.

2- قتل نفس نه تنها حرام است، بلكه از گناهان كبيره اى است كه خداوند مرتكبان آن را به آتش جهنّم بيم داده است.

3- قتل مؤمن در روايات به دو گونه تقسيم شده است:

الف: كشتن مؤمن به خاطر دينش، كه كيفر آن آتش جاودان در آخرت وكيفر دنيوى آن قصاص يا ديه است.

ب: كشتن از روى خشم وغضب، بدون اينكه ديانت مقتول نقشى در قتل او داشته باشد، كه در اينصورت كيفر قاتل تنها قصاص يا ديه خواهد بود.

4- كيفر كسى كه مؤمنى را بكشد، در دنيا قصاص يا ديه مى باشد، كه به خاطر منع از ارتكاب قتل وضع شده است ودر آخرت عذاب وخوارى خواهد بود.

5- اسلام، پنهان كردن قاتلان وسرپوش گذاشتن بر كار آنها را به جهت فرار از دادگرى عادلانه حرام كرده است.

6- هر جامعه خواستار عزّت وايمان بايد در ميان فرزندان وگروههاى خود پيمانى ناگسستنى ببندد مبنى بر حمل نكردن اسلحه عليه يكديگر وتبعيد نكردن يكديگر از محل سكونت خود، هرچند اختلافها وتضاد مصالح ميان افراد بالا