«هرگاه كسانى كه به آيات ما ايمان دارند نزد تو آيند، به آنها بگو: «سلام بر شما، پروردگارتان رحمت را برخود فرض كرده، هركس از شما كار بدى از روى نادانى كند، سپس توبه واصلاح «وجبران» نمايد، «مشمول رحمت خدا مى شود چرا كه» او آمرزنده ومهربان است»».

رهيافت وحى:

مؤمنان با يكديگر به يك زندگى همراه با صلح وآرامش مى پردازند ودشمنى، كينه توزى وتعصّب در ميان ايشان ديده نمى شود. ايشان هرگاه به هم مى رسند به يكديگر سلام مى كنند وهرگاه يكديگر را بدرود گويند با سلام وسلامت خواهى از يكديگر جدا مى شوند.

بلكه ايشان دربرخورد با نادانان نيز با سلام ودرود از آنان جدا مى شوند. با اينكه سلام كردن مؤمنان در اين مورد از جدايى ودورى از آنان حكايت دارد ولى فرد مسلمان هيچ نظر شومى را درباره طرف مقابل در دل نمى پروراند.

از آنچه گذشت در مى يابيم كه:

احكام:

1- مستحب است مؤمنان به هر كس كه مى رسند چه كوچك وچه بزرگ سلام كنند، تا اين سلام نمادى باشد براى روابط مثبت وبرگرفته از احترام متقابل به حقوق يكديگر وبه رسميت شناختن يكديگر وهميارى ميان مؤمنان.

2- سلام وسلامت خواهى در وقت جدايى از يكديگر نيز گونه اى سلام محسوب مى شود، چه همانگونه كه مؤمنان وقتى با يكديگر ديدار مى كنند، براى حاكم كردن جوّى امن وآرام براى گفتگو وهميارى نياز به سلام كردن دارند، در هنگام جدايى نيز براى نشان دادن اطمينان واحساس آرامشى كه حتى در غياب يكديگر نسبت به هم دارند، نيازمند سلام وسلامت خواهى هستند.

3- بايد نادانى را با سكوت پاسخ گفت تا آرامش وامنيت در جامعه فراگير شود، چه اگر عملكرد جاهلانه، تنها از يك طرف سرزند واز سوى طرف ديگر با واكنشى مشابه همراه نشود، بى نتيجه خواهد ماند، در غير اينصورت اگر