دوم: طلاق رجعى، كه شرع در آن به شوهر حق رجوع وبازگشت به زوجه را در خلال مدت عده مى‌دهد كه شامل همه طلاقها- غير از طلاق باين- مى‌شود.

اكنون برخى احكام متعلق به طلاق رجعى را بيان مى‌كنيم:

الف: زن مطلقه رجعى مادامى كه در عده باشد بطور كامل از شوهرش جدا نمى‌شود، بلكه در حكم همسر بوده وآثار زوجيت در خلال اين مدت بر وى مترتب بوده، ومستحق نفقه، اسكان وپوشاك است، همچنانكه اگر يكى از آنها در مدت عده بميرد ارث بردن در بينشان واقع مى‌شود ونيز شوهر حق ندارد كه خواهرزن خود را به نكاح خود در آورد ونيز نمى‌تواند قبل از پايان مدت عده، پنجمين زن خود را بگيرد.

ب: مطلِّق در طلاق رجعى حق ندارد كه همسرش را قبل از اتمام زمان عده از خانه اخراج كند مگر اينكه از او گناه بسيار زشتى «فاحشه‌اى» سر زند وبالاترين درجه گناه زشت آن است كه مرتكب عملى شود كه موجب حدّى شرعى است، وپايين‌ترين درجه آن اين است كه اهل منزل را با اعمال ويازبانش برنجاند.

جيم: همچنين زن حق ندارد كه در خلال زمان عده بدون اجازه شوهر ازمنزل خارج شود مگر براى ضرورت، يا براى اداى كار واجبى كه وقت آن تنگ است، يعنى در اين زمينه حكمش همچون حكم قبل از طلاق است.

دال: در صحت رجوع شرط نيست كه زن از رجوع شوهر خود اطلاع داشته باشد، بلكه رجوع به محض اراده شوهر مبنى بر بازگرداندن همسر خود، واقع مى شود، مثل اينكه نزد خود بگويد: «همسرم را باز گرداندم» كه دراينصورت رجوع صحيح است وزن به زوجيّت كامل باز مى‌گردد.

6- احكام رجوع‌

رجوع عبارت است از بازگرداندن زن مطلقه در خلال مدت عده به همسرش، اما زن مطلقه در طلاق باين رجوعى ندارد، همچنانكه پس از اتمام مدت عده در طلاق رجعى نيز، رجوع واقع نمى شود.

الف: رجوع به دو صورت واقع مى‌شود:

1- با لفظ، به گونه‌اى كه از عزم شوهر بر بازگرداندن زن خود به خانه زوجيت حكايت كند، كه اينگونه رجوع با هر كلامى كه بر مقصود مرد از رجوع دلالت‌