خود را كنار مى‌زده وبا او همبستر نمى‌شده است، خداوند نهى كرده از اين كه مردى به زن يا زنى به مرد زيان وارد كند.» [1]

6- يكى از احكام شيردهى، كراهت دايه گرفتن زن زناكار ودخترحرامزاده اوست. از امام كاظم (ع) رسيده است كه برادرش على بن‌جعفر درباره زنى سؤال كرد كه از زنا فرزندى را زائيده است، آياصلاحيت دايه شدن را دارد؟

حضرت (ع) فرمود: «نه خود او شايستگى دايه شدن را دارد ونه دخترش كه از زنا زاده شده است.» [2]

ونيز بر حسب روايت رسيده از امام صادق (ع) زن مجوسى نيزصلاحيت دايه شدن را ندارد: «نوزاد را نبايد زن مجوسى شير دهد، ولى شيردادن توسط زن يهودى يا مسيحى اشكال ندارد، واينها نبايد ميگسارى كنند واز آن باز داشته مى‌شوند.» [3]

زن ناصبى نيز نبايد به عنوان دايه شير دهد. [4]

7- اسلام توصيه مى‌كند دايه را بر حسب موازين شرعى وعقلى‌گزينش كنند. امير المؤمنين على (ع) مى‌فرمايد: «بنگريد چه كسى به فرزندان شما شير مى‌دهد، زيرا فرزند از شير او جان مى‌گيرد وجوان مى‌شود» [5] از اين رو كراهت دارد زن نادان واحمق يا زنى كه ضعف چشم دارد كودك را شير دهد زيرا توسط شير «بيماريهاى روانى وجسمى» سرايت مى‌كند. [6]

8- اسلام توصيه مى‌كند كه زنى زيبا به فرزند شير دهد نه زن زشت وقبيح رو. در حديثى از امام باقر (ع) رسيده است كه: «از بين دايه‌ها زنى را بر گزينيد كه زيبا رو باشد، زيرا كه شير عامل سرايت است.» [7]