2- سنت پيامبر، شير دادن به كودك را تشويق مى‌كند. ودرحديث شريفى پيرامون اجر زن شيرده از پيامبر رسيده است كه‌فرمود: «هرگاه زنى كودكى را شير دهد هر مكيدن كودك برابر است باآزاد كردن فرزندى از فرزندان اسماعيل، وهرگاه از شير دادن او فارغ‌شد فرشته‌اى بزرگوار به پهلوى او مى‌زند ومى گويد: كار را از سر گيركه خداوند تو را بخشيده است.» [1]

وامير المؤمنين على (ع) مى‌فرمايد: «هيچ شيرى با بركت تر از شيرمادر براى كودك نيست.» [2]

3- امام صادق (ع) به زن شيرده توصيه مى‌كند كه از دو پستان به نوزاد شير دهد. ام اسحاق گفت در حالى كه فرزندانم محمد واسحاق را شير مى‌دادم ابو عبد اللَّه به من نگريست وفرمود: «اى ام اسحاق! او را از يك پستان شير نده واز هردو پستانت تغذيه‌اش كن كه يكى ازآن دو خوراك وديگرى نوشيدن اوست.» [3]

4- اسلام دوره شيرخوارگى را دو سال تمام مقرر كرده است، وامام صادق (ع) مى‌فرمايد: «نبايد زنى به فرزندش بيش از دو سال‌كامل شير دهد، واگر خواستند پيش از اين دوره كودك را از شير بستانند بايد با رضايت پدر ومادر باشد.» [4]

5- شرع حرام كرده است كه زن وشوهر از ترس حامله شدن يا ازترس بر كودك شير خوار، با جلوگيرى از همبستر شدن به يكديگر زيان وارد آورند. اين نكته در قرآن آمده وسنت هم آن را تفسير كرده‌است، در روايتى آمده است كه ابو الصباح كنانى پيرامون اين آيه‌شريفه «لَا تُضَارَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ» از امام صادق (ع) پرسش مى‌كند وحضرت (ع) مى‌فرمايد: «چنين بوده است كه زن شيرده مرد خود را از خويش مى‌رانده ومى گفته: به تو اجازه نمى‌دهم با من همبستر شوى. ترسم كه حامله شوم وفرزند شير خوار خود را بكشم. و نيز چنين بوده كه زنى مرد خود را به آميزش فرا مى‌خوانده ومرد مى‌گفته؛ من مى‌ترسم با تو همبستر شوم وتو باردار شوى ومن‌فرزند خود را بكشم، ولذا زن‌