ه-- اگر زن وشوهر بخواهند فرزندشان را از شير بگيرند، اين كار همچون ديگر امور خانه- بايد پس از رايزنى وتوافق طرفين صورت بپذيرد. ولى به شرط آن كه حقوق مادرى كه به فرزندش شيرداد ضايع نشود وپدر بايد به قدرى كه او به فرزندش شير داد بدو نفقه دهد وسپس- اگر خواست- فرزند را به مرضعه ديگر بدهد.

4- رفتار جنسى‌

1- خداوند مى فرمايد: وَ يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِى الْمَحِيضِ وَ لَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ‌ [1].

«واز تو، دربارة حيض سوال مى كنند، بگو: «چيز زيانبار وآلوده اى است؛ از اين رو در حالت قاعدگى، از زنان كناره گيرى كنيد؛ وبا آنها نزديكى نماييد تا پاك شوند. وهنگامى كه پاك شدند، از طريقى كه خدا به شما فرمان داده، با آنها آميزش كنيد. خداوند، توبه كنندگان را دوست دارد، وپاكان را «نيز» دوست دارد».

رفتار جنسى احكام وآدابى دارد كه تقوا وپاكى آنها را گرد مى‌آورد وهمين خود، انسان ورفتار جنسى وپاسخ به اين نياز ضروريش را، ازديگر موجودات زنده جدا مى‌سازد. بينشهاى زيررا از اين آيه كريمه به دست مى‌آوريم:

الف- هرگاه زن حيض مى‌بيند، مرد بايد جلوى شهوتش را بگيرد وتا زمانى كه زن از اين آلودگى ظاهرى پاك نشده با او نزديكى‌نكند. نشانه پاك شدن ظاهرى قطع شدن خون است، بلكه مرد شايسته است منتظر بماند تا زن با غسل نمودن از آلودگى باطنى نيز پاك شود.

ب- محل خروج حيض همان مكان لذت فطرى وجايگاه توليد نسل است، ونيز محلى است كه خدا به آن امر فرموده، پس مرد نبايد از آن به جايگاههاى انحرافى روى آورد.

ج- نزديكى با همسر با احكامى مشخص مى‌شود كه تقوا آنها راموجب مى‌شود، چون كناره‌گيرى از زن در ايام عادت ماهانه «ياهنگام روزه يا اعتكاف يا احرام ونظاير