بينشهايى كه از اين آيه به دست مى‌آيد چنين است:

الف- شايسته است كه در راه تزويج جوانان مجرد آزاد وبردگان وكنيزان شايسته، كوشيد.

ب- ازدواج موجب جلب رزق وروزى است وآدمى نبايد به علّت هراس تهيدستى از آن روى برتابد، زيرا خداوند وعده داده است انسانى را كه ازدواج كرده از فضل خود بى نياز سازد ورحمت وبخشش خداوند بسى گسترده است ومى داند چه كسى از بندگانش به فضل او نياز دارد.

4- الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ فَإِمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَانٍ وَ لَا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئاً إِلَّا أَنْ يَخَافَا أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ‌ [1].

«طلاق «طلاقى كه رجوع وبازگشت دارد» دو مرتبه است؛ «ودر هر مرتبه» بايد بطور شايسته همسر خود را نگاه دارى كن «وآشتى نمايد»؛ يا با نيكى او را رها سازد «واز او جدا شود». وبراى شما حلال نيست كه چيزى از آنچه به آنها داده ايد، پس بگيريد؛ مگر اينكه دو همسر، بترسند كه حدود الهى را برپا ندارند. اگر بترسيد كه حدود الهى را رعايت نكنند، مانعى براى آنها نيست كه زن، فديه وعوض بپردازد «وطلاق بگيرد». اينها حدود ومرزهاى الهى است؛ از آن، تجاوز نكنيد وهر كس از آن تجاوز كند، ستمگر است.»

آيات 229- 226 سوره بقره ما را به بينشهاى مهمى رهنمون مى‌گردد كه برخى از آنها را ياد آور مى‌شويم:

الف- طلاق، وضعى است استثنايى كه مرد نبايد بدان پناه برد مگر پس از دشوارى در ادامه معاشرت نيكو «همچون ايلاء كه اندكى بعد پيرامون آن سخن خواهيم گفت».

ب- شوهر، پس از طلاق، براى زن شايسته‌تر است اگر هر دو طالب اصلاح «وخواستار زندگى زناشويى عارى از مشكلات سابق كه منجر به طلاق گرديد، هستند.»

ج- طلاق دادن تا ابد ادامه نمى‌يابد، ومرز آن دو طلاق است ودر بارسوم يا مرد، زن خود را نگه مى‌دارد وزندگى زناشويى سالمى را مى‌آغازد يا او را براى هميشه رها