فصل پنجم: احكام شيردادن‌

نقش رضاع در ايجاد محرميّت‌

در گذشته اشاره كرديم كه يكى از اسباب حرمت ازدواج زن ومرد، رضاع يا شيردادن است، سؤال اين است كه: چه نوع شيردادن سبب اين حرمت شود؟ وشرائط آن كدام است؟

فقها براى رضاعى كه محرميت به دنبال دارد شروطى را به شرح‌زير بيان كرده اند:

شرط اول- اين كه شير، پس از ازدواج باشد.

1- اين كه شير زن در پى ازدواج پديد آمده باشد، پس اگردوشيزه‌اى شير در سينه او روان شود وكودكى را با آن شير تغذيه كند، اين شير موجب محرميت او نمى‌شود وبر پايه احاديث رسيده پيوندى را به وجود نمى‌آورد، ولى احتياط آن است كه از ازدواج با آن‌كه اصطلاحاً مادر رضاعى يا خواهر رضاعى ناميده مى‌شود پرهيزگردد.

2- اگر زنى- والعياذ باللَّه از طريق زنا حامله شد ووضع حمل كرد وسپس كودكى را با شير خود تغذيه كرد، اين شير- بر حسب نظر مشهور فقهاء- موجب محرميت نمى‌گردد. ولى احتياطاً، از ازدواج با او خوددارى گردد.

3- اگر مردى با زنى به گمان اين كه همسر اوست نزديكى كند- كه‌در اصطلاح فقهى شبهه ناميده مى‌شود- وآن زن حامله شود وپس از وضع حمل كودكى را شير دهد، ايجاد محرميت به واسطه اين شير، اشبه واحوط است.

4- اگر زن حامله‌اى طلاق داده شود وسپس وضع حمل كند وكودكى را شير دهد موجب محرميت مى‌شود، زيرا اين شير به واسطه ازدواج صحيح پديد آمده است.

5- اگر زن حامله‌اى طلاق داده شود وسپس وضع حمل كند ودوباره به عقد مرد ديگرى در آيد وكودكى را شير دهد، محرميت پديد مى‌آيد، ولى صاحب شير