2- اگر همسر موقت حامله شد، فرزند به پدر ملحق مى‌شود، وجايزنيست كه پدر فرزند را از خود نفى كند مگر با علم به اين كه فرزند از او نيست حتى اگر از زن عزل كرده باشد، چون گاهى آب بدون آگاهى مرد به رحم زن مى‌رسد.

3- اگر مرد، فرزند را نفى كند بدون نياز به لعان، ظاهراً نفى مى‌شود.

4- در ازدواج موقت، طلاق نيست، واگر مردى بخواهد از او جدا شود كافى‌است بقيه مدت را به زن ببخشد تا جدايى حاصل شود، واگر منتظر شد تا مدت عقد به پايان رسيد، زن از مرد جدا مى‌شود بى اينكه نيازبه صيغه معينى داشته باشد.

5- در ازدواج موقت ايلاء ولعان نيست.

احكام عده در ازدواج موقت‌

1- زن بايد پس از پايان يافتن مدت ازدواج موقت، چهل وپنج روز يا يك دوره حيض ويك دوره پاكى كامل، عده نگه دارد، واگر در عادت باشد منتظر مى‌ماند تا پاك شود وهرگاه بار دوم حيض شد از عده خارج مى‌گردد.

2- اگر مدتش به پايان رسد در حالى كه پاك است منتظر مى‌ماند تاحيض شود وسپس پاك گردد وباز حيض شود وسپس به محض ديدن خون از عده خارج مى‌شود.

3- اگر انتهاى مدت زن همزمان باشد با انتهاى عادت او بايد منتظربماند تا از حيض بعدى پاك گردد به گونه‌اى كه در آن هنگام يك طهركامل ويك حيض كامل صورت پذيرفته باشد واحوط آن است كه تاحيض بعدى منتظر بماند.

4- اگر زوج- در ازدواج موقت- پيش از پايان يافتن مدت بميرد، همسر او بايد همچون همسر دائم چهار ماه وده روز عده نگه دارد.

5- مرد مى‌تواند يك زن را بارها به ازدواج موقت خود درآورد وآن همچون زن دائم نيست كه پس از نه بار طلاق دادن براى هميشه حرام گردد، وهرگاه مدتش به پايان رسيد مى‌تواند مجدّداً او را عقد كند ومنتظر عده او نمى‌ماند، ومى‌تواند پيش از پايان يافتن مدت بر مهر زن بيفزايد ومدت او را اضافه كند، ولى بنا به احوط نمى‌تواند پيش از بخشيدن بقيه مدت زن را از نو عقد كند.