براى مثال ولى نبايد كسى را كه تحت سرپرستى اوست به ازدواج كسى درآورد كه در او عيبى است، خواه عيبى كه موجب فسخ مى شود يا خير، چون در آن فساد نهفته است.

اما اختيار همسران با پايين ترين مهر براى پسر وبالاترين مهر براى دختر، شرط نيست.

7- اگر ولى «پدر وجد» مانع از ازدواج دختر باكره اى شود، بطوريكه موجب ضرر وزيان او، ويا حرجى براى اويا سبب فسادى در جامعه شود، ولايت آن ولىّ ساقط مى گردد ودختر مى تواند خود رأساً وبدون اذن ولىّ اقدام به ازدواج كند، واگر دختر باكره غير رشيده باشد ولايت وسرپرستى او از آن حاكم شرع خواهد بود.

مسائل فرعى اولياى عقد

1- براى زنى كه اختياردار خود مى باشد مستحب است كه در ازدواج از پدر وجدش اجازه بگيرد، واگر آنها نباشند برادرش را وكيل گيرد واگر چندين برادر داشت در صورت يكسان بودن در امتيازات برادر بزرگتر را برگزيند ودر غير اين صورت بر پايه موازين شرعى برادر با تقواتر وداناتر ودورانديش تر را برگزيند.

2- وصى مى تواند مجنونى را كه تحت سرپرستى اوست ودر حال جنون به سن بلوغ رسيده ونيازمند ازدواج باشد، به ازدواج درآورد وبنابر احتياط اين امر پس از اذن حاكم شرع صورت پذيرد وشايسته است در اين امر مصلحت را در نظر گيرد، چه مصلحت فرد باشد يا مصلحت جامعه.

3- همين حكم بر كودك نيز منطبق است واحوط آن است كه «وصى» منتظر بلوغ او بماند، مگر آن كه ضرورتى در ميان باشد كه پس از اذن حاكم ووجود مصلحت، ديگر اشكالى در ميان نخواهد بود، ودر اين حالت وجود اشاره اى كلى در وصيت نامه كافى است، اگر چه وصيت كننده به اين امر تصريح نكرده باشد. مثلًا كافى است در وصيت نامه آمده باشد كه وضع فرزندان اصلاح شود.