اين پيوند همچون پيوند نسبى از ناحيه ى آن دو- بر اساس شرايط واحكامى كه بعداً ذكر خواهيم كرد- آنچنان گسترش مى يابد تا همه خويشاوندان را در بر مى گيرد.

وما در اينجا به مهمترين موارد خويشاوندى كه براى كودك شيرخوار، چه پسر وچه دختر، به سبب رضاع ايجاد مى گردد اشاره مى نماييم، مهمترين حكمى كه بر اين پيوند مترتب مى شود، حرمت ازدواج ميان فرزند رضاعى واين خويشاوندان رضاعى است:

1- زن شيردهنده، زيرا مادر رضاعى كودك مى گردد.

2- شوهر زن شيردهنده، «صاحب شير» چون پدر رضاعى كودك مى باشد.

3- پدر ومادر زن شير دهنده هر چه بالا روند، اگر چه پدر ومادر رضاعى زن شيردهنده باشند.

4- پدر ومادر همسر زن شيرده «صاحب شير» هر چه بالا روند.

5- فرزندان زن شيرده، چه آنانكه پيش از شيردادن متولد شده وچه بعد از آن.

6- نوه هاى زن شيرده هر چه پايين روند، چه اينكه آن ها نوه هاى نسبى باشند، چه رضاعى.

7- برادران وخواهران زن شيرده، چه برادران وخواهران نسبى باشند، چه رضاعى.

8- عموها وعمه هاى زن شيرده، چه نسبى وچه رضاعى.

9- دايى ها وخاله هاى زن شيرده چه نسبى، چه رضاعى.

10- فرزندان شوهر زن شيرده «صاحب شير» كه از همسر ديگرى متولد گشته هر چه پايين روند، چه فرزندان نسبى وچه رضاعى.

11- عموها وعمه ها ودايى ها وخاله هاى شوهر زن شيرده هر چه بالا روند، چه نسبى وچه رضاعى.

4- كسانى كه به دلايل عرضى حرام مى شوند:

الف- پيوند سببى:

1- همسران پدر هرچه بالا رود، و پسر هرچه پايين آيد، چه از روى نسب باشد يا رضاع وچه عقد دائم باشد يا متعه، به مجرد عقد، حتى اگر دخولى صورت نگرفته باشد بر ديگرى حرام مى گردد.