فصل اول: احكام نگاه كردن‌

الف- احكام كلى‌

1- جايز نيست مردى در غير ضرورت به زنى بيگانه‌ [1] نگاه كند، مگر در حد متعارف «صورت ودست» بشرط اينكه توأم با لذت وريبه «يعنى ترس از افتادن در عمل حرام» نباشد.

2- جايز است به محرمهاى نسبى يا رضاعى ياسببى‌اى كه محرميت سببى آنان بر اساس ازدواج شرعى باشد نگاه كرد.

3- نگاه كردن به زنان اهل كتاب، بلكه مطلق زنان كافر جايز است، به شرط عدم لذت جويى وبا اطمينان از نيفتادن در عمل حرام، ولى احوط آن است كه در نگاه كردن به مقدارى كه معمولًا آنها نمى پوشانند بسنده شود. وبه نظر مى رسد با اين كيفيت اشكالى ندارد به زنان باديه نشين وروستا نشين ونيز زنانى كه توجهى به نهى ازمنكر نمى‌كنند، نگاه كرد.

ب- موارد جواز نگاه ولمس كردن‌

1- هر مرد وزنى مى تواند بدون ترس از افتادن در عمل‌حرام وبدور از انگيزش جنسى به همجنس خويش بنگرد، مگر به عورت او، كه جز براى زن وشوهر بر كسى روانيست وهر كس بايد عورت خود را از ديد ديگرى حفظ كند.

2- مكروه است زن مسلمان خود را در برابر زن يهودى يا مسيحى بنماياند، زيرا آنها اين را براى مردانشان توصيف خواهند كرد وشايد اين حكم درباره همه زنانى كه چنين مى كنند جارى شود.