شايد مقصود «فلا تخضعن بالقول» سخن گفتن همراه با عشوه است كه طمع كسانى را برمى‌انگيزد كه دلى بيمار دارند ودر انجام كار زشت طمع مى‌كنند. به‌نظر مى‌رسد اين حكم همه زنان را در برمى گيرد.

9- خداوند بر زنان پيامبر (ص) آشكار كردن زينت وزيبايى‌هاى خود را در برابر نامحرمان حرام كرده وآنها را ملزم به خانه نشينى نموده است. خداوند مى‌فرمايد:

وَ قَرْنَ فِى بُيُوتِكُنَّ وَ لَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى .. [1].

«ودر خانه‌هاى خود بمانيد ومانند زينت نمايى روزگار جاهليت‌پيشين، زينت نمايى نكنيد ...»

10- خداوند وعده وقرار گذاشتن پنهانى با زنان را حرام گردانيده است، جز آنكه سخنى نيكو ومشروع باشد «منظور خواستگارى براى ازدواج بر اساس روشهاى مشروع است».

خداوند مى‌فرمايد:

وَ لَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا عَرَّضْتُمْ بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاءِ أَوْ أَكْنَنْتُمْ فِى أَنْفُسِكُمْ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ سَتَذْكُرُونَهُنَّ وَ لكِنْ لَا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرّاً إِلَّا أَنْ تَقُولُوا قَوْلًا مَعْرُوفاً [2].

«واگر به كنايت از آن زنان خواستگارى كنيد يا انديشه خود را در دل‌نهان داريد باكى بر شما نيست، زيرا خدا مى‌داند كه از آنها بزودى يادخواهيد كرد ولى در نهان با آنان قرار وپيمانى نگذاريد، مگر آن كه به‌وجهى نيكو ومشروع سخن گوييد.»

11- در پى آن به مردان مجرد دستور مى‌دهد پيوند زناشويى قرارسازند واز تهيدستى نهراسند:

وَ أَنْكِحُوا الْأَيَامَى مِنْكُمْ وَ الصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَ إِمَائِكُمْ إِنْ يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ‌ [3].