3- وصيت كتبى نيز صحيح است، بنابراين اگر بعد از وفات شخص وصيتى مكتوب از او به دست آمد، وبنابر قرائن وشواهد اطمينان حاصل شد كه از ناحيه شخص ميّت صادر شده است «مثل اينكه مُهر وامضاى او در آن باشد يا شاهدهايى شهادت دهند كه اين وصيت اوست، ويا از طرف ادارات رسمى‌ذيربط مورد تأييد باشد و ..» اين وصيّت معتبر بوده وواجب است كه در محدوده احكام شرعى بدان عمل شود.

4- اقوى آن است كه قبول وصى وموصى له شرط صحت وصيت نيست، اگرچه طرف ديگر در وصيت حق رد كردن وقبول نكردن آنرا دارد، پس اگر اينكار را بكند، وصيّت لغو وبيهوده بوده، اما اگر آن را رد نكند، وصيّت صحيح وبايد به آن عمل شود.

زمان فرارسيدن مرگ‌

5- وقتى كه انسان احساس كرد كه مرگش نزديك است، مانند اينكه دچار بيمارى لاعلاجى شد ويا پزشكان تأكيد كردند كه مرگش نزديك شده است، وظايف زير بر عهده او است:

اول: واجب است- اگر برايش امكان دارد- واجبات شرعى‌اى را كه بر عهده دارد، مانند نماز وروزه قضا را به جا آورده ونذرهاى مطلق «غير مقيد به زمان خاص» ونيز كفاراتى كه بر گردنش است وشبيه به اين را ادا كند.

دوم: اگر در زمان حياتش به جا آوردن اين امور برايش مقدور نيست، واجب است كه وصيت كند تا پس از او اين امور انجام شوند.

سوم: اگر در نزد خود اموالى از مردم مانند وديعه، عاريه، مال شراكتى يا مضاربه‌اى يا بدهى و ... دارد واجب است تدبيرى بينديشد تا آن اموال به صاحبانشان بازگردانده شوند، حال چه قبل از مرگ وتوسط خودش وچه بعد ازمرگ، به اين صورت كه اگر اطمينان از انجام وصيتش دارد، وصيت كند تا اينكار بعد از او انجام گيرد.

چهارم: اگر حقوق شرعى‌اى مانند خُمس وزكات واجب بر عهده‌اش هست بايد آنها را ادا كند، حال چه خودش قبل از مرگ شخصاً به اين كار مبادرت ورزد، چه با اطمينان از عمل به وصيتش به اين امر وصيت كند.