راست به خداوند قسم نخوريد زيرا خداوند متعال فرموده خداوند را در معرض سوگندهاى خود قرار ندهيد» [1].

سوگند تعهّد

1- سوگند پيمانى است بين انسان وخداوند، واين بدان صورت است كه انسان- بر حسب شروط واحكامى كه بيان خواهيم كرد- به خداوند سوگند يادكند كه كارى را در آينده انجام داده يا آن را ترك كند.

2- اگر انسان- بنابه شروطى كه خواهيم گفت- سوگند بخورد، واجب‌است كه به سوگند خود پايبند ووفادار بوده وبه مضمون سوگند خود عمل كند، ودر صورتى كه با اراده واختيار با آن مخالفت نمايد، كفاره بر او واجب مى‌شود.

3- كفاره ى شكستن سوگند عبارتست از آزاد كردن يك بنده، يا اطعام وغذا دادن به ده مسكين، يا پوشاندن ده برهنه مسكين، واگر قادر نبود هيچ يك از اين‌سه كفاره را ادا كند، واجب است كه سه روز روزه بگيرد.

شرايط سوگند

4- سوگندى كه وفاى به آن واجب بوده وبا شكستن آن كفاره بر آن مترتب مى‌شود، منعقد نمى‌شود مگر با شرايط زير:

اول: اهليّت سوگند خورنده‌

سوگند منعقد نمى‌شود مگر از كسيكه داراى شرايط عمومى اهليّت يعنى بلوغ، عقل، اختيار وقصد باشد، بنابراين سوگند كودك نابالغ، ديوانه، شخصى‌كه اختيار ندارد واز روى اجبار سوگند ياد مى كند، مست وشخصى كه در حالت عصبانيت وغضب شديد است طورى كه قصد واراده خود را از دست داده، درست نبوده ومنعقد نمى‌شود.

همچنين سوگند شخص محجور عليه «كسى كه به حكم شرع و به سبب سفاهت يا ورشكستگى از تصرف در اموالش منع شده» اگر در راستاى تصرف در مالى باشد كه وى از تصرف در آن منع شده است، منعقد نمى‌شود.