كار موجب ضرر عاريه گيرنده شود»، دراين دو حالت و حالتهاى مشابه، عاريه دهنده بايد مقدار ضرر عاريه گيرنده را پرداخت‌كند، اگر چه بنابر احتياط بايد با هم مصالحه ورضايت يكديگر را جلب نمايند.

ثانياً: عاريه دهنده بايد هرگونه عيب موجود در مال عاريه را كه در استفاده از آن تأثير مى‌گذارد به عاريه گيرنده خبر دهد، مانند نجاست لباس عاريه‌اى، يا وجود عيب در اتومبيل كه راننده وديگر مسافرين را در معرض خطر قرار مى‌دهد.

عاريه دادن مال غصبى‌

22- در باب مال عاريه غصبى «مانند اتومبيل دزديده شده» مسائلى وجود دارد:

اوّل: عاريه دادن آن حرام بوده واحكام عاريه بر آن مترتب نيست.

دوم: اگر عاريه گيرنده از غصبى بودن مال بى خبر باشد، چيزى بر عهده او نيست، وفقط شخص غاصب ضامن است واگر صاحب مال از عاريه گيرنده مطالبه خسارت يا پرداخت شى‌ء ديگرى به جاى آن كند، عاريه گيرنده بايد آنچه را به مالك مى‌پردازد از عاريه دهنده غاصب مطالبه كند.

سوم: اما اگر عاريه گيرنده از غصبى بودن مال آگاه باشد، ضامن بوده ودركنارغاصب مسؤول غصب است، واگر مالك حقيقى مطالبه خسارت كند نمى‌تواند براى پرداخت آن به عاريه دهنده «غاصب» رجوع كند، بلكه عكس اين مسئله صحيح است، زيرا اگر مالك براى جبران خسارت مال خود در دوران عاريه چيزى از غاصب مطالبه كند، غاصب مى‌تواند به عاريه گيرنده مراجعه وخسارت را از وى بخواهد.

چهارم: جايز نيست كه عاريه گيرنده مال غصبى‌اى كه به عاريه نزد خود دارد را بعد از علم به غصبى بودن آن به عاريه دهنده «غاصب» تحويل دهد، بلكه واجب است‌آنرا بمالك حقيقيش پس دهد.

پايان يافتن عاريه‌

23- عاريه در حالات ذيل پايان مى‌پذيرد:

الف: اگر عاريه دهنده خواستار برگرداندن مال عاريه شود.

ب: اگر عاريه گيرنده، مال عاريه را بازگرداند.

ج: مرگ عاريه دهنده يا عاريه گيرنده.