3- از برجسته ترين مؤلفه هاى امنيت، وجوب حفظ جان وآبرو وشرف وحرمت قتل وزنا است. وجوب حفظ اندامها وتوان آنها نيز در پى وجوب محافظت از جان مى آيد. از همين رو كسى نمى تواند به يك «نفس محترم» چه از راه قتل، چه از راه زخمى كردن وچه از راه رساندن ضررهايى همچون زدن سيلى، زدن با تازيانه يا عصا ويا حتّى ضرر رساندن از راه وارد كردن خراشى، زيان رساند.

4- همچنين باعث بيمارى ديگران شدن چه آن بيمارى كشنده باشد، چه خطرناك وچه يك بيمارى آزار دهنده، حرام است. از همين رو كسانى كه به بيماريهاى واگيردار خطرناكى چون «ايدز، طاعون ويا سل» مبتلا هستند در هر حال نبايد موجب انتشار بيمارى خود در ميان مردم شوند. همچنين انتشار گازهاى سمّى اى كه بيماريهاى خطرناكى را در ميان مردم به همراه مى آورند، جايز نيست.

5- حرمت آبرو وناموس مردم همچون حرمت خون ايشان است، از همين رو تجاوز جنسى به هيچ كس جايز نيست. زنا ولواط از بدترين مصاديق تجاوز جنسى محسوب مى شوند. البته گونه هاى ديگر تجاوز به حرمت ديگران از جمله نگاه پنهانى به داخل خانه مردم براى ديدن نواميس آنان وهتك حرمت ايشان «واز آن جمله ديدن عكسها وفيلمهاى خانوادگى مردم بدون اجازه آنان» نيز حرامند.

6- مؤمن واقعى بايد خود را از تجاوز به حق ديگران بازدارد ودر اين راه پايدارى از خود نشان دهد. همچنين اموال مردم را به ناحق نخورد، زيرا امنيت اقتصادى تنها زمانى برقرار خواهد شد كه مردم حقوق كوچك وبزرگ يكديگر را رعايت كنند. از اين رهگذر در مى يابيم كه:

الف: بر هر مسلمانى واجب است كه از ستم به ديگرى حتّى به اندازه خوردن مال كمى از او به شيوه هايى مانند فريب، كم فروشى ويا زيان رساندن به وى در فروش واعمالى از اين دست خوددارى كند.

ب: همچنين است ستم به ديگران به شكل تجاوز به حقوق شرعى كه عرف آنها را براى مردم شناسايى كرده از جمله حقّ پيشى گرفتن در مسجد ويا راه يا حقّ تقدم در