مى‌رود مانند سوخت، هيزم، ويا انواع روغنها ومانند اينها را مورد اجاره قرار داد.

اما اجاره موادى كه استفاده از آنها به استهلاكى اندك- كه معمولًا در تمام مواد وجود دارد- منجر شود واين استهلاك به وجود خارجى آنها لطمه‌اى نزند، اشكالى ندارد، از اين رو اجاره لباس اشكالى ندارد، هر چند استفاده از لباس نيز استهلاكى جزئى را دربر خواهد داشت ولى آنچه اهمّيّت دارد آن است كه اصل مورد اجاره «يعنى لباس» لطمه‌اى نمى‌بيند، وامكان بازگرداندن آن به صاحبش وجود دارد، در باب اجاره ساختمان، وسايط نقليه ودستگاها وابزارآلات گوناگون وما نند اينها نيز همين حكم جارى است.

8- اينكه بتوان از مورد اجاره در راستاى قصد مندرج در قرارداد بهره بردارى‌كرد. به عنوان نمونه اجاره يك زمين بيابانى خشك كه نه آبى بدان مى‌رسد ونه بارانى بر آن مى‌بارد، براى كشاورزى، صحيح نمى‌باشد.

چهارم: زمان اجاره‌

1- مدت اجاره، اگر يكى از پايه‌هاى اجاره را تشكيل دهد- مانند اجاره خانه، زمين، سراى- بايد دقيقاً معلوم باشد، مانند اينكه مدت اجاره به چند روز ياهفته يا ماه يا سال تعيين شود.

2- اجاره روزانه مورد اجاره يعنى اينكه مورد اجاره را در برابر هر روز به يك دينار اجاره نمايد «همچون اجاره اتاقهاى هتل، كرايه صندلى اتوبوسهاى مسافربرى ويا كرايه وسايل بازى در پاركهاى بازى ومانند اينها ...» بدون آنكه تعداد روزهاى اجاره معين شده باشد، بنابر اقوى صحيح مى‌باشد؛ چراكه در آن غرر يا ظلمى ديده نمى‌شود و عرفاً نيز يك قراداد اجاره محسوب‌مى‌شود.

3- لزومى ندارد شروع مدت زمان اجاره به زمان انعقاد قرارداد متصل باشد، بلكه مى‌توان ميان زمان انعقاد قرارداد وزمان آغاز مدت اجاره فاصله انداخت؛ به‌عنوان نمونه مى‌توان اجاره نامه‌اى را در اول ماه محرم تنظيم ومدت زمان اجاره را از اول ماه صفر تعيين نمود.