فروع مسئله:

الف: اگر در عرف، خريد وفروش برخى از كالاها تنها بانگاه كردن وبى نياز ازيك توصيف دقيق امكان پذير تلقّى شود مى‌توان به چنين نگاه ومشاهده اى اكتفا كرد «خريد وفروش ماهى در برخى بازارها كه بر مبناى مشاهده وبدون در نظرگرفتن وزن ويا شمارگان ماهيان صورت مى‌پذيرد از آن جمله است».

ب: اندازه‌گيرى وسنجش مقدار كالاها، در صورت متفاوت بودن در مناطق مختلف، بايد در هر منطقه به همان صورت متعارف در آن منطقه انجام پذيرد «مثلًا تخم مرغ را در يك جا، دانه‌اى ودر جاى ديگر با وزن بفروش مى‌رسانند» حال آنكه اگر دو طرف متفقاً، معامله خود را بر مبنايى غير از مبناى اندازه گيرى متداول در شهرى كه معامله در آنجا صورت مى‌پذيرد پايه ريزى كنند، در صورتى كه ابهام وغررى در آن معامله باقى نماند، معامله آنها جايز مى‌باشد.

ج: ذكر لفظى مقدار واندازه كالاى مورد معامله در قرارداد الزامى نمى‌باشد، وصرف اطلّاع دو طرف از ميزان كالاى مبادلاتى «مثلًا اينكه كالا، يك كيسه 20 كيلوئى برنج باشد وبهاى آن بر روى كيسه نوشته شده باشد» كافى مى‌باشد؛ فروشنده مى‌گويد اين كالا را به اين بها به تو فروختم، خريدار نيز مى‌پذيرد ومعامله صحيح مى‌باشد.

2- اقسام خريد وفروش‌

گاهى دو طرف قرارداد بر نقد بودن كالا وبها توافق مى‌كنند، كه به چنين‌قراردادى، معامله نقدى مى گويند. گاهى نيز بر تحويل دادن كالا در همان زمان وتأخير انداختن در پرداخت بها توافق مى‌كنند كه به چنين فروشى، معامله نسيه گفته مى‌شود، گاهى نيز توافق مى‌شود كه خريدار، بها را در حال عقد قرارداد بپردازد وفروشنده كالا را در زمانى ديگر به خريدار تحويل دهد، كه بدين فروش معامله سَلَف مى‌گويند.

پس مى‌توان معاملات خريد وفروش‌