رهيافت وحى:

اسلام براى بناى يك بستر اجتماعى استوار، به ما توصيه مى كند تا براى برادرانمان احترام كافى قائل شويم، هيچ گروهى، گروه ديگر را تحقير نكند وهيچ دسته اى از زنان دسته اى ديگر از زنان را خوار نگردانند.

همچنين قرآن كريم ما را از عيبجويى كردن، گذاشتن القاب بد براى يكديگر وبدگمانى وتجسّس در كار ديگران وغيبت كردن نهى مى كند وما را به پرهيزگارى دستور مى دهد تا به رحمت وتوبه دست يابيم.

احكام:

1- بايد فضاى احترام متقابل بر روابط مؤمنان ميان يكديگر حاكم شود. بنابراين مسخره كردن يكديگر جايز نيست، چرا كه اين كار، هتك حرمت ديگران محسوب مى شود.

2- از آنجا كه به استهزا گرفتن ديگران در احساس خود بزرگ بينى وتحقير سايرين ريشه دارد، در دين از آن نهى شده است.

پيامبر اكرم (ص) در اين باره مى فرمايند:

«إن الله عزوجل كتم ثلاثة فى ثلاثة، كتم رضاه فى طاعته، وكتم سخطه فى معصيته، وكتم وليه فى خلقه. فلا يستخفنّ أحدكم شيئاً من الطاعات، فإنه لايدرى فى أيها رضا الله، ولايستقلنّ أحدكم شيئاً من المعاصى فإنه لايدرى فى أيها سخط الله، ولا يزرأنّ أحدكم بأحد من خلق الله فإنه لايدرى أيهم ولى الله». [1]

«همانا خداوند عزوجل سه چيز را در سه چيز پنهان ساخته، رضامندى خود را در طاعتش پنهان ساخته، ونارضايتى خود را در معصيتش پنهان كرده، وولى خود را در ميان خلقش پنهان ساخته است، بنابراين كسى از شما چيزى از طاعت الهى را كوچك نشمارد، چه، نمى داند در كداميك از طاعتها رضامندى خداوند نهفته است، وهمچنين هيچ يك از گناهان ومعاصى را ناچيز نشمارد، چرا كه نمى داند در كدام يك از گناهان نارضايتى خداوند نهفته است، وهمچنين هيچكس از خلق را مورد تحقير قرار ندهد، چرا كه نمى داند كدام يك از ايشان ولى خدا است.»