«المسلم أخو المسلم لايظلمه ولايخذله ولايحقّره، التقوى هاهنا «وأشار إلى صدره ثلاث مرات» حسب امرء من الشر أن يحقر أخاه المسلم، كل المسلم على المسلم حرام، دمه وماله وعرضه.». [1]

«مسلمان برادر مسلمان است وهرگز به وى ستم روا نمى دارد وخوار وذليلش نمى سازد واو را تحقير نمى كند. تقوى اينجاست «وسه مرتبه به سينه مبارك خود اشاره فرمودند» چه شوم بختى است كسى كه برادر مسلمان خود را تحقير مى كند. تمام شئون مسلمان بر مسلمان ديگر شامل خون ومال وآبرويش حرام است».

امام صادق (ع) در حديثى عمق پيوند مؤمنان را اينگونه بيان مى كنند:

«إنما المؤمنون اخوة بنو أب وأم، وإذا ضرب على رجل منهم عرق سهر له الآخرون». [2]

«مؤمنان با يكديگر در پدرى ومادرى برادرند، واگر يكى از آنها دچار مشكل يا بيمارى شود ديگران براى آسايش او شب زنده دارى مى كنند».

3- اصلاح ميان مؤمنان به عنوان برجسته ترين حقوق اخوت ايمانى، امرى واجب محسوب مى شود ودر نصوص دينى براى اصلاحگران پاداشى بزرگ در نظرگرفته شده است.

4- احترام متقابل‌

خداى متعال مى فرمايد:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَى أَنْ يَكُونُوا خَيْراً مِنْهُمْ وَ لَا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَى أَنْ يَكُنَّ خَيْراً مِنْهُنَّ وَ لَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَ لَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ وَ مَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ «حجرات، 11»

«اى كسانى كه ايمان آورده ايد نبايد گروهى از مردان شما گروه ديگر را مسخره كنند، شايد آنان بهتراز اينان باشند، ونه زنانى زنان ديگر را، شايد آنان بهتر از اينان باشند، ويكديگر را مورد طعن وعيبجويى قرار ندهيد وبا القاب زشت وناپسند يكديگر را ياد نكنيد، بسيار بد است كه بر كسى پس از ايمان نام كفر آميز بگذاريد، وآنها كه توبه نكنند، ظالم وستمگرند».