حضر جعلها فى كنوز رحمته، وإن لم يكن أجلها قد حضر بعث بها مع أمنائه من ملائكته فيردّونها فى جسدها.» [1]

«مؤمن با حال جنابت نمى خوابد، وتنها با پاكيزگى مى خوابد، واگر آبى نيابد بايد با خاك پاك تيمم كند، زيرا «هنگام خواب» روح مؤمن به سوى خدا، بالا برده مى شود پس خداوند آن را مى پذيرد وآن را متبرك مى سازد، اگر اجل او فرا رسيده باشد، آن را در گنجهاى رحمتش قرار مى دهد، واگر اجل او فرا نرسيده باشد آن روح را با فرشتگان پاسدار وى مى فرستد تا ايشان آن روح را به بدنش بازگردانند».

به چه هنگام خوابيدن درست است؟

1- خواب پيش از طلوع آفتاب از ناپسندترين خوابهاست، تا اين اندازه كه در حديثى از امام صادق (ع) آمده كه:

«قال رسول الله (ص): ما عجّت الأرض إلى ربها كعجيجها من ثلاثة: من دم حرام يُسفك عليها، أو اغتسال من زنا، أو النوم عليها قبل طلوع الشمس.»

«پيامبر خدا (ص) فرمودند: زمين هيچگاه مانند اين سه حالت به سوى خدا فرياد نمى زند وقتى كه خونى به ناحق برآن ريخته شود، واز زنا غسلى به عمل آيد، وخوابى پيش از طلوع آفتاب صورت پذيرد».

2- همچنين خواب بعد از نماز مغرب وپيش از نماز عشا نيز كراهت دارد. از اميرمؤمنان (ع) در اين باب نقل شده كه فرمودند:

«النوم بين العشائين يورث الفقر، والنوم قبل طلوع الشمس يورث الفقر.». [2]

«خواب بين نماز مغرب وعشا وهمچنين خواب پيش از طلوع آفتاب موجب فقر مى شود».

3- خواب پس از عصر آنچنان كه از روايت امام صادق (ع) برمى آيد از حماقت است. آن حضرت مى فرمايند:

«قال رسول الله‌

(ص):

النوم من أول النهار خرق، والقائلة نعمة، والنوم بعد العصر حمق، وبين العشائين يحرم الرزق.». [3]