(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ ... وَإِن كُنتُمْ جُنُباًفَاطَّهَّرُوا ... [1] نيّت لازم دارد.

2- غسل از نظر شرع، اساساً مستحب است زيرا:

(... إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ‌ [2].

«... خداوند توبه كنندگان را دوست دارد و پاكى جويان را دوست دارد.»

وهمچنين غسل اساساً پاك شدن وطهارت است، زيرا خداوند فرموده:

) ...

وَإِن كُنتُمْ جُنُباً فَاطَّهَّرُوا ...). «... اگر جنب بوديد خود را طاهر وپاك كنيد (بشوييد) ...» حقيقت غسل در همه موارد يك چيز است ولى به تناسب موجبات واسباب خود، نامهاى‌مختلف پيدا مى‌كند، مثلًا بعد از جنابت، «غسل جنابت» ناميده مى‌شود وبعد ازپاك شدن از حيض، «غسل حيض» وقبل از احرام، «غسل احرام» (يعنى غسل آمادگى براى احرام) ناميده مى‌شود. غسل موجب پاك شدن از هر حَدَث است وبراى همه مواردى كه غسل براى آنها تشريع‌شده مفيد مى‌باشد، كاملًا همانند وضو، و از وضو هم كفايت مى‌كند واگر بدون سبب هم غسل‌كنى، پاك شده‌اى واز وضو كفايت مى‌كند. وهمچنين اگر در ظاهر بدون سبب غسل كردى وبعددانستى كه قبلًا جنب بوده‌اى، اين غسل كفايت مى‌كند. ان شاء اللَّه تعالى. 3- در نيت غسل غير از قصد تقرّب به خداوند، چيزى ديگر واجب نيست. زيرا خداوندپاكى جويان را دوست مى‌دارد وواجب نيست نيت كنى كه از چه جهت (جنابت يا مس‌ميت يا ...) وبراى چه كارى غسل مى‌كنى. آرى، اگر از باب تسليم وتعبّد يادآور شوى، روشنايى و ثواب تو زياد خواهد شد. انشاء اللَّه. 4- واجب‌است براى غسل‌آب پاكى تهيه كنى‌كه همه شرايط يادشده در آب‌وضو را داشته‌باشد. بعد بايد همه ظاهر بدن خود را بدون استثنا بشويى ولى شستن باطن اعضا مثل داخل دهن‌وداخل گوش وبينى واجب نيست، واحتياط اين است كه موى سر وريش وساير موهاى بدن رابشويى. 5- براى اينكه همه بدن خود را به نيت طهارت وغسل بشويى، مى‌توانى يك مرتبه بدن‌خود را در آب فرو ببرى (يعنى غسل ارتماسى انجام دهى) والبته اشكال ندارد اگربه تدريج خود را داخل آب كنى تا آنجا كه آب همه بدنت را فرا بگيرد، واگر دست تو درخارج آب بماند يا پاهايت گِل آلود شود وبعد آنها را بشويى كفايت مى‌كند. زيرا، ارتماس‌يك امر عرفى است.