دوّم- غسل‌

احكام جنابت:

غسل به دو سبب واجب مى‌شود: يكى خارج شدن منى وديگرى جماع (يعنى انجام‌عمل جنسى) وهر يك از اين دو احكامى دارد كه بصورت زير شرح داده مى‌شود:

1- اگر مرد يا زن محتلم شود، يا اينكه از مرد چيزى خارج شود كه مى‌داند آن منى است، غسل واجب مى‌گردد. واگر شك كند آنچه خارج شده منى‌است يا چيز ديگر، پس اگربا نشانه‌هاى منى يعنى شهوت، جستن وسستى بدن يا هر علامت ديگرى كاشف از منى بودن، همراه باشد، حكم به منى بودن مى‌شود، وگرنه منى نيست. بلى اگر بعد از بيرون شدن منى‌وقبل از استبراء به وسيله ادرار، رطوبتى ديده شود حكم به منى بودن آن مى‌شود اما بعدازادرار، حكم‌به منى بودن آن نمى‌شود.

2- فقها گفته‌اند: در جنابت لازم است كه منى خارج شود وگرنه مجرّد لرزش جنسى‌وحركت منى از محل خود (در داخل بدن)، موجب حكم به جنابت نمى‌شود، ولى‌احتياط مقتضى است كه آن را جنابت حساب كرد مخصوصاً در زن كه منى از او خارج نمى‌شوددر حاليكه در روايات آمده است كه زن مانند مرد محتلم مى‌شود.

3- انسان با انجام عمل جنسى (جماع) نيز جنب مى‌شود مشروط به اينكه‌دخول انجام شود. پس اگر تا ختنه‌گاه يا به مقدار آن در قُبُل يا دُبُر (جلو يا عقب) داخل كند، هردو جنب مى‌شوند، اما در وطى حيوانات ترديد است واحتياط اين است كه‌غسل كند. وهمچنين اگر با خنثى از جلو او نزديكى كند، بنابر احتياط غسل كند اما اگر ازعقب او، نزديكى كند، بدون شك جنابت حساب مى‌شود. وهمچنين اگر خنثى با شخص ديگرنزديكى كند، بر او غسل واجب است، اما شخص ديگر هم بنابر احتياط غسل نمايد.

4- جنابت، مانند هر پديده ديگر ثابت نمى‌شود مگر با يقين يا نشانه‌اى كه از نظر عرف، اطمينان‌آور باشد.

پس اگر در لباس خود منى را ببيند كه دلالت داشته باشد بر اينكه در شب محتلم شده است‌وهمچنين اگر در بدن خود ضعف وسستى‌اى مشاهده كند كه معمولًا بعد از احتلام براى او