واجب است و اگر همگى ترك كنند، عذاب الهى دامنگير همه آنان مى‌شود، و اين جهاد براى‌امام سنّت است كه همراه امّت به ميدان جنگ برود و با دشمن نبرد كند. امّا جهاد سنّت، هر سنّتى است كه انسان آن را برپادارد و در راه احيا وبرپاداشتن آن مجاهدت نمايد، زيرا كار وكوشش دراين راه از بهترين اعمال و موجب احياى سنّت‌است.

پيامبر گرامى اسلام‌صلى الله عليه وآله فرمود: «كسى كه سنّت حسنه‌اى را ايجاد و برپا دارد، براى اوست پاداش آن سنّت وپاداش همه كسانيكه بدان عمل مى‌كنند بدون اينكه از پاداش خود آنان، چيزى كم شود.» [1]

اين حديث از روايات محكمه‌اى است كه درباره اقسام گوناگون جهاد به تفصيل سخن مى‌گويد. در آيات قرآن وروايات پيامبرصلى الله عليه وآله و اهل بيت طاهرين اوعليهم السلام همه انواع جهاد شرح و بسط داده شده است، در حاليكه در فقه تنها دربخش «جنگ و پيكار در راه خدا» به تفصيل سخن گفته شده است. وما به پيروى از قرآن و حديث و سيره‌فقهارحمهم الله در اين كتاب ابتدا درباره همه بخشهاى جهاد و اقسام آن بحث كرده‌ايم و سپس به حسب روش فقها درباره موضوع‌جنگ در راه خدا نيز سخن گفته‌ايم.