نفر باشد، سخن هر يك از آنان در زمان تسلّط خودش قابل قبول مى‌باشد، امّا اگر سخن‌هر دو در تعارض با يكديگر باشد، سخن هر دو از اعتبار ساقط است مثل دو بيّنه متعارض كه‌هر دو از اعتبار ساقط مى‌شود.

احكام آب نجس شده‌

1- نوشيدن آب نجس و نوشاندن آن به كودكان جايز نيست، امّا فروختن يا دادن آن به‌مسلمان با مطلع ساختن او از نجاست آن جايز مى‌باشد و همچنين نوشاندن آن به حيوانات وگياهان نيز جايز است.

2- به هيچ صورت جايز نيست انسان مسبّب نوشيدن نجاست يا چيز نجس شده‌اى توسطديگرى شود.

3- نوشيدن آب نجس در حال ضرورت جايز است مثل اين كه انسان از تشنگى شديد برجان خود بترسد. البتّه بايد به مقدار ضرورت اكتفا گردد و بيشتر از آن استفاده نشود.

4- استفاده از آب نجس در وضو يا غسل جايز نيست بلكه در صورت نداشتن آب پاك، وظيفه شخص به تيمّم تبديل مى‌گردد.

آبى كه با آن وضو و غسل شده است‌

1- آبى كه انسان با آن وضو مى‌گيرد و صورت و دستانش را مى‌شويد، پاك است و پاك‌كننده، هم نجاست را برطرف مى‌كند و هم حدث را رفع مى‌نمايد، و كسى ديگر مى‌تواند با آن‌وضو نمايد.

2- آبى كه انسان با آن غسل مستحبّى مى‌كند، به اجماع فقها، پاك است و پاك كننده، هم نجاست را برطرف مى‌كند و هم مى‌توان با آن وضو و غسل كرد.

3- آبى كه شخص با آن غسل جنابت ومانند آن از ديگر غسلهاى واجب انجام مى‌دهد نيزپاك است و پاك كننده نجاست، البتّه بشرطى كه نجاست به آن نرسيده باشد.

4- از آبى كه شخص جنب با آن غسل كرده، نبايد در وضو و غسل استفاده شود. بلكه بنابراحتياط واجب غُساله هر غسل واجب ديگر نيز همين حكم را دارد. امّا اگر او با آبى كه‌در يك گودال يا حوض، جمع شده، غسل كند و آن آب در هنگام غسل دوباره به آن گودال ياحوض بازگردد، اشكال ندارد و مى‌توان از آن براى غسل و وضو استفاده كرد ولى بهتر اين است‌كه در صورت وجود آب ديگر از آن اجتناب شود.

همچنين اشكال ندارد كه قطره‌هايى از آبى كه با آن غسل مى‌كند، در آبى كه از آن غسل‌مى‌نمايد بريزد.