آبادسازى شهرها مثل حفر رودها، ساختن پل‌ها، را هسازى، تأسيس مدارس، كتابخانه‌ها، مؤسّسات فرهنگى، مراكز علمى، مساجد، نجات مؤمنان از چنگ ستمگران، كمك‌به مجاهدين، چاپ كتابهاى مفيد براى جامعه، كمك كردن به علما و طلاب و همه كارها وپروژه‌هايى كه به نفع امّت و مصالح‌عمومى آنان است.

هشتم- ابن السبيل:

ابن السبيل مسافرى است كه اموال و بودجه‌اش در راه تمام شده يا وسيله نقليّه او خراب شده وهزينه تعمير آن را ندارد، اگرچه درشهر خود بى‌نياز هم باشد.

در دادن زكات به اينگونه مسافر چند چيز شرط است:

1- سفر او، سفر معصيت خداوند نباشد.

2- نتواند، هر چند با قرض گرفتن يا فروختن اشياى غير ضرورى، نياز خود را مرتفع سازد.

در صورت وجود شرايط بالا، از زكات، مقدارى به او داده شود كه نيازش را تا رسيدن‌به شهرش يا جايى كه بتواند پول مورد نيازش را به هر طريقى به دست آورد، تأمين نمايد.

شرايط كسانى كه مستحقّ زكاتند

در مستحقين زكات چهار چيز شرط است:

اوّل- ايمان:

1- به كافر زكات داده نمى‌شود، چنانكه به مسلمان غير مؤمن به عقايد حقّه نيز داده نمى‌شود مگر از سهم «المؤلّفةقلوبهم» يا سهم «سبيل اللَّه» در هر دو مورد.

2- دادن زكات به كودكان مؤمنين و ديوانگان آنان كه فقير هستند جايز است يعنى زكات به‌اولياى آنان داده شود تا براى آنان مصرف‌شود.

البتّه نيّت زكات در موقع پرداختن آن است نه موقع مصرف. امّا اگر آنان ولىّ نداشته باشند جايز است مستقيماً براى آنان مصرف‌شود يا بواسطه امين يا امناء (مانند مؤسّسه خيريه) كه عهده‌دار مصرف آنان شود و دراين صورت در هنگام مصرف بايدنيّت زكات شود.

دوّم- كمك نشدن بر گناه:

1- واجب است كه پرداختن زكات به مستحقّ، كمك بر گناه نباشد. پس جايز نيست زكات به كسى داده شود كه آن را در گناه‌مصرف مى‌كند، مخصوصاً در جايى كه ندادن زكات باعث‌