5- اگر با آبى مواجه شويم و ندانيم كه به اندازه كُرّ است يا نه اقوى اين است كه اگر بررسى‌امكان نداشته باشد، غير كُرّ محسوب شود، و همچنين اگر با ماده روانى برخورديم و ندانستيم‌كه آب است يا مايع ديگر، آب تلقّى نمى‌شود.

6- اگر در آب كُرّ، نجاستى را مشاهده كنيم امّا ندانيم كه آيا قبل‌از كُرّ شدن، نجاست به آن‌رسيده است يا بعداز آن، حكم به پاك بودن آن مى‌شود، امّا اگر تاريخ افتادن نجاست در آب رابدانيم ولى تاريخ كُرّ شدن آن را ندانيم، حكم به نجاست آب مى‌شود.

7- اگر با آبى كرّ برخورديم كه نمى‌دانيم آيا مطلق است يا مضاف، حكم به مطلق بودن آن‌مى‌شود، پس آن طاهر كننده است، و به محض ملاقات با نجاست، نجس نمى‌شود.

5- آب قليل‌

تعريف آب قليل‌

هر آبى كه به اندازه كُرّ نرسد و متّصل به منبعى (آشكار يا مخفى) كه آن راتغذيه كند نباشد، آب قليل است.

احكام آب قليل به شرح ذيل بيان مى‌شود:

1- اگر چيز نجس به آب قليل برسد، نجس مى‌شود و فرق ندارد كه نجاست روى آب بريزديا آب روى چيز نجس بريزد. ولى اگر آب قليل از بالا روى محلّ نجس بريزد، همان مقدارى كه‌به‌چيز نجس رسيده نجس مى‌شود نه آن مقدارى كه در ظرف باقى مانده است. و همچنين است‌آب قليلى كه با فشار جريان مى‌يابد و در عرف مردم آن را يك آب نمى‌دانند. امّا اگر آب قليل برروى زمين به آهستگى جريان داشته باشد و پائين آن به نجاست برسد، بالاى آن نيز نجس‌مى‌شود زيرا هر دو قسمت يك آب محسوب مى‌شود.

2- آب قليلى كه براى برطرف كردن عين نجاست، روى چيز نجس ريخته مى‌شود، و سپس‌از آن جدا مى‌گردد (كه به آن غُساله گفته مى‌شود) نجس است، حتّى از آبى كه بعدازبرطرف شدن عين نجاست و قبل‌از پاك شدن آن از آن جدا مى‌شود بايد اجتناب شود. امّاقطراتى كه حامل عين نجاست نمى‌باشد و در هنگام شستن ترشّح پيدا مى‌كند، اقوى اين است‌كه پاك مى‌باشد اگرچه احتياط ايجاب مى‌كند كه از آن هم اجتناب شود.

3- آبى كه در لباس بعداز فشار دادن آن يا در ظرف بعداز شستن و دور ريختن غُساله آن، باقى مى‌ماند، بنابر اقوى پاك است.

4- اگر از آبى‌كه‌باآن بعداز قضاى‌حاجت، مخرج ادرار يا مدفوع شسته مى‌شود، قطراتى‌ترشّح كند و به بدن يا لباس برسد يا لباس بر روى آن بيفتد، اشكال ندارد و شستن بدن يا لباس ازآن واجب‌