يا بيشتر از آن باشد.

8- شبكه لوله‌هاى آبرسانى كه متّصل به مخزن‌هاى خود مى‌باشد و مخزنهاى آن طبيعتاً ازمقدار كُرّ بيشتر است، به مثابه كُرّ تلقّى مى‌شود.

9- اگر با آب جارى‌اى برخورديم كه نمى‌دانيم به اندازه كُرّ است يا كمتر و آيا منبع دارد يانه، حكم آب قليل را دارد زيرا شرط ايمن بودن از نجاست دراين آب نامعلوم است. شرط ايمن‌بودن از نجاست، اين استكه به منبع متّصل باشد و يا خود به اندازه كُرّ باشد.

10- اتّصال آب جارى به منبع، هر چند به صورت ترشّح يا چكيدن متوالى وانبوه، بايداستمرار و ادامه داشته باشد و اگر به هر طريقى اتّصال آن قطع گردد، آب راكد تلقّى مى‌شودوچنانچه كمتر از كر باشد، حكم آب قليل را پيدا مى‌كند.

3- آب چاه‌

آب چاه پاك بوده و چيزى آن را نجس نمى‌گرداند مگر اينكه رنگ يا مزه و يا بوى آن راتغيير دهد. فروع اين مسأله بشرح ذيل بيان مى‌شود:

1- اگر در چاه چيز نجسى بيفتد مثل اينكه انسان يا شتر يا گوسفند يا سگ در آن بميرد ياشراب يا چيزى ديگر از نجاسات در آن انداخته شود، مستحبّ مؤكّد اين است كه به‌اندازه‌متناسب با نجاستى كه در آن‌افتاده، آب كشيده شود تا نفرت عرفى از آن برطرف شود بلكه اگرمنظور نوشيدن آن باشد، احتياط واجب اين است كه چندين دلو از آب آن كشيده شود مخصوصاًدر صورتيكه شراب در آن افتاده باشد يا مردارى كه متلاشى شده است. همه اين حرفها درصورتى است كه آب به وسيله نجاست، تغيير نيافته باشد وگرنه تا زمانى كه تغيير باقى باشد، آب چاه نجس‌است.

2- اگر در چاه نجاست بيفتد و رنگ يا بو و يا مزه آن هم تغيير يابد ولى بعد، آن تغيير ازبين برود، آب چاه هر چند چيزى از آن كشيده نشده باشد، بار ديگر پاك مى‌شود.

4- آب كر

كُرّ پيمانه‌اى است كه مردم در دورانهاى گذشته از آن استفاده مى‌كردند، و اصل اين واژه‌به معناى «چاه» است، گويا در گذشته كشاورزان يك گودالى شبيه چاه حفرمى‌كردند و محصولات خود را با آن پيمانه مى‌زدند.

على‌رغم اينكه فقها در تعيين اندازه كُرّ اختلاف دارند ولى بايد گفت كه تحديد كُرّ براساس‌يك محاسبه دقيق رياضى نبوده بلكه بيشتر با روش عرفى بوده است. كُرّ در كمترين اندازه‌خود،