6- وقت نماز جمعه مانند ظهر با زوال خورشيد آغاز مىشود و بنابر احوط
در زمانى كه سايه هر چيزى به اندازه خود آن شود، پايان مىيابد.
7- با پايان يافتن وقت، بنابر احوط نماز جمعه فوت مىشود و انجام آن
در خارج وقت كفايت نمىكند و قضا هم ندارد بلكه دراينصورت واجب است نماز ظهر را
بجا آورد و احوط اين است كه نماز ظهر را به اندازهاى به تأخير اندازد تا از پايان
يافتن وقت نمازجمعه مطمئن شود.
8- اگر در حاليكه مشغول نماز جمعه است، وقت آن به پايان رسد، نماز را
تمام كند و صحيح است چه امام باشد يا مأموم.
9- كسى كه جمعه بر او واجب است، لازم است بكوشد خود را به جمعه
برساند و به نماز ظهر اكتفا نكند مگر اينكه وقت آن تمامشده باشد و جمعه را نتواند
درك كند.
شرايط وجوب جمعه:
نماز جمعه در صورتيكه شرايط ذيل موجود باشد، به جاى نماز ظهر واجب
مىشود:
اوّل- وجود امام يا كسى كه از سوى او منصوب شده است.
[1]
دوّم- كامل شدن عدد كه حداقلّ پنج نفر است و يكى از آنها امام است.
سوم- ايراد دو خطبه قبلاز نماز.
چهارم- برپاداشتن آن بصورت جماعت امّا اقامه آن به طور فرادى صحيح
نيست.
پنجم- مسافت بين دو نماز جمعه كمتر از يك فرسخ (در حدود پنج هزار و
هفتصد متر) نباشد.
خطبه نماز جمعه:
1- شايسته است بنابر احوط، هر يك از دو خطبه مشتمل باشد بر حمد و
ستايش خدا وصلوات بر پيامبر وآل اوعليهم السلام و موعظهكردن ودعوت مردم بهتقواى
الهى وقرائت يكسوره كوتاه.
2- بنابر احوط در غير متونى كه بايد به عربى خوانده شود، هر دو خطبه
به زبان نمازگزاران ايراد شود.
[1] از ادلّه چنين پيداست كه امامت جمعه از منصبها و مقامهاى
ولايت عامّه است و ولايت عامّه به امام عادل اختصاص دارد. از بارزترين مصاديق امام
عادل، امام معصوم و نائب خاص و سپسنائب عامّ اوست و اگر هيچ كدام از آنان وجود
نداشته باشد، با اذن عامّ آنان اقامه نماز جمعه براى كسى كه نمىترسد و خطيب هم
موجود باشد، جايز مىباشد. و اللَّه العالم