هر حالت (عمدى و سهوى) نماز را باطل مى‌كند (مانند پشت به قبله كردن) يا تنها در حالت عمد نماز را باطل مى‌كند (مانند سخن‌گفتن)، بنابر احوط بعداز بجا آوردن قضاى جزء فراموش شده، نماز را اعاده كند اگرچه اقوى اين است كه اكتفا كردن به انجام‌قضاى جزء فراموش شده كفايت مى‌كند.

5- اگر بعداز نماز و قبل از قضاى جزء فراموش شده يا در اثناى آن، كارى از او صادر شود كه موجب سجده سهو است (مانندسخن گفتن سهوى)، بنابر احوط سجده سهو را بعداز قضاى جزء فراموش شده بجا آورد، اگرچه اقوى عدم وجوب آن است.

6- اگر چند سجده، مثل اينكه يك سجده از ركعت اوّل و سجده ديگر از ركعت سوم را فراموش كند، لازم است هر دو را يكى پس‌از ديگرى قضا كند و يكبار از روى احتياط سجده سهو بجا آورد و در هنگام قضا، تعيين كردن لازم نيست.

و اگر هر دو تشهّد نماز را فراموش كند بايد ابتدا تشهّد آخر را قضا كند و سلام دهد و سپس براى سلام بى‌جا سجده سهو بجا آورد وبعد سجده سهو ديگر به خاطر تشهّد اوّل بجا آورد و نيازى‌به قضاى تشهّد اوّل نيست زيرا سجده سهو، تشهّد را نيز در بردارد و همين كفايت مى‌كند.

7- اگر در يك نماز، يك سجده و يك تشهّد را فراموش كند، احوط اين است كه به ترتيب قضا كند يعنى هر كدام را كه اوّل‌فراموش كرده، اوّل قضايش را بجا آورد وبعد دوّمى را، امّا اگر اشتباه كند يا فراموش كند كه كدام يك اوّل بوده است، بنابر احتياطمستحبّ، به اين ترتيب قضا كند كه يكبار سجده كند و تشهّد بخواند و باز هم سجده كند يا اينكه اوّل تشهّد بخواند و بعد سجده كند وبازهم تشهّد بخواند تا به حصول ترتيب يقين پيدا كند.

8- اگر شك كند كه آيا سجده يا تشهّد را فراموش كرده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند وچيزى بر او نيست.

9- اگر بداند كه جز معينى را فراموش كرده (يك سجده يا تشهّد) ولى شك كند در اينكه آيا در بين نماز و در محلّش‌متوجّه شده و آن را انجام داده است يا اينكه اصلًا تا آخر نماز متوجّه نشده است؟ بنابر احتياط مستحبّ، جزء مشكوك را قضا كند.

10- اگر هم قضاى جزء فراموش شده بر او واجب شده باشد و هم سجده سهو، لازم است كه اوّل قضاى جزء فراموش شده و بعدسجده سهو را بجا آورد.

11- اگر نداند كه آيا تشهّد را فراموش كرده يا سجده را، واجب است قضاى سجده را بجا آورد و يكبار دو سجده سهو نيز بجا آورد.

12- اگر بداند كه قضاى سجده يا تشهّد فراموش شده بر او واجب بوده است ولى شك كند كه آيا آن را بجا آورده است يا نه، چنانچه اين شك قبل‌از فراغت از نماز و قبل‌از بلند شدن از جاى‌