ومأموم شك كند، بايد به‌شك خود اعتنا ننمايد ودر هردو مورد نيازى‌به‌نمازهاى احتياط نيست.

ششم- شك در ركعتهاى نماز مستحبّى:

1- اگر در شماره ركعتهاى نماز مستحبّى شك كند، چنانچه يكى از دو طرف شك، صحيح وطرف ديگر باطل باشد، بنا را برطرف صحيح بگذارد (مثل اينكه در نافله صبح بين دو وسه شك كند، بنا را بر دو بگذارد) و اگر هر دو طرف صحيح باشندمثل شك بين يك و دو، بر هر كدام بخواهد بنا را بگذارد و بهتر اين است كه هميشه بنابر شماره كمتر بگذارد.

2- كم شدن ركن در نماز مستحبّى، باطل كننده نماز است امّا زياد شدن ركن آن را باطل نمى‌كند بنابراين اگر جزئى از نماز رافراموش كند و در حاليكه مشغول به ركن است يادش بيايد، آن جزء فراموش شده را بجا آورد و سپس ركن را هم اعاده كند و اشكالى‌ندارد مثل اينكه اگر در ركوع يادآور شود كه حمد و سوره را نخوانده است، برگردد و راست بايستد و حمد و سوره را بخواند و سپس‌دوباره به ركوع رود.

3- اگر در عملى از اعمال نماز مستحبّى، چه ركن باشد يا غير ركن، شك كند، تا زمانى كه از محل آن نگذشته است، بجا آورد واگر از محلّ آن گذشته است به شك خود اعتنا ننمايد.

4- اگر شك كند كه اساساً نماز مستحبّى را بجا آورده است يا نه، چنانچه آن نماز مانند نماز جعفر طيّار وقت معيّنى نداشته‌باشد، بنا بگذارد كه نخوانده است وهمچنين است اگر مثل نافله يوميه (مانند نافله صبح) وقت معيّنى داشته باشد وپيش ازگذشتن وقت، شك كند كه آن رابجا آورده يا نه، ولى اگر بعداز گذشتن وقت شك كند كه خوانده است يا نه، نبايد به شك خود اعتنا كند.

5- اگر در نماز مستحبّى دو ركعتى گمان برد كه سه ركعت يا بيشتر خوانده است، به گمانش اعتنا نكند و نمازش صحيح است امّااگر به چيز درستى گمان برد، به گمانش عمل كند چنانكه گمان كند كه يك ركعت خوانده است، بنابر احتياط مستحبّ، ركعت دوّم‌را بخواند.

6- اگر در نماز مستحبى كارى كند كه در نماز واجب موجب سجده سهو مى‌شود يا اگر تشهّد يايك سجده را فراموش كند، لازم‌نيست سجده سهو، يا قضاى تشهّد و يا سجده فراموش شده رابجا آورد.

سوم- شكهاى صحيح و معتبر

قبل‌از ذكر احكام شكهاى صحيح لازم است دو نكته ذكر شود:

1- شكهاى صحيح نه‌گانه كه شكهاى معتبر هم ناميده مى‌شود، موجب بطلان نماز نمى‌شود