كه ما قسمتى از آنها را با ذكر روايات‌شريفه منقول از معصومين‌عليهم السلام، بيان مى‌كنيم، و ظاهر اين است كه امر ونهى موجود در اين روايات، دلالت بر استحباب وكراهت‌دارند نه وجوب وحرمت.

1- در مساجد نماز بخوان‌

امام على‌عليه السلام مى‌فرمود:

«من اختلف إلى المسجد أصاب إحدى الثمان: أخاً مستفاداً في اللَّه، أو علماً مستطرفاً، أو آية محكمة، أو يسمع كلمة تدلّ على هدى، أو رحمةمنتظرة، أو كلمة تردّه عن ردى،

أو يترك ذنباً خشية أو حياءً». [1]

«كسى كه به مسجد آمد و شد داشته باشد به يكى از هشت چيز مى‌رسد: برادرى كه در راه خدا از او استفاده خواهد شد، يا دانشى‌جديد و بديع، يا آيه‌اى محكم، يا سخنى مى‌شنود كه او را به راه هدايت، رهنمون مى‌شود، يا به رحمت مورد انتظارى مى‌رسد، يا سخنى‌مى‌شنود كه وى را از هلاكت باز مى‌دارد و يا گناهى را از جهت خوف و ترس ويا از جهت شرم و حيا ترك مى‌كند.»

2- همسايه مسجد

امام باقرعليه السلام روايت مى‌كند كه امام على‌عليه السلام مى‌فرمود:

«ليس لجار المسجد صلاة إذا لم يشهد المكتوبة في المسجد إذا كان فارغاً صحيحاً». [2]

«براى همسايه مسجد، نمازى نيست، اگر نماز واجب را در مسجد حضور نيابد، در صورتى كه فراغت داشته و سالم‌باشد.»

3- در جاهاى مختلف نماز بگزاريد

ابو كهمس از امام صادق‌عليه السلام پرسيد درباره اينكه آيا انسان نوافل خود را در يكجا بخواند يا در جاهاى مختلف؟ امام فرمود:

«لا، بل هاهنا وهاهنا فإنّها تشهد له يوم القيامة. [3]

«نه، بلكه در اين جا و اين جا (يعنى در محل‌هاى مختلف) زيرا اين محل‌ها، در روز قيامت‌به نفع او گواهى خواهند داد.»

نيز در روايتى ديگر امام صادق‌عليه السلام مى‌فرمايد: