«جُعِلَتْ لِي الْأَرْضُ مَسْجِداً وَتُرابها طَهُوراً، أينما أدركتني الصلاة صَلَّيْتُ‌. [1]

«زمين براى من مسجد و خاك آن، طهور قرار داده شده است. در هر جا كه وقت نماز برسد، نماز مى‌گزارم.»

2- مكان نمازگزار ازهر نجاست مرطوبى كه سرايت مى‌كند و بدن يا لباس نمازگزار را آلوده مى‌گرداند، بايد پاك باشد، امّا اگرنجاست خشك باشد اشكال ندارد، مگر در محل سجده كه پيشانى روى آن گذاشته مى‌شود كه بايد از هر نوع نجاست حتّى نجاست‌خشك پاك باشد.

3- فقها گفته‌اند در برخى از اماكن نماز صحيح نيست يا به جهت اينكه منجر به ارتكاب حرام مى‌شود يا به خاطر اينكه با بجاآوردن نماز به طور صحيح، منافات دارد. اين موارد عبارتنداز:

الف- نماز در مكان غصبى يا هر مكانى كه صاحب آن اجازه نداده باشد. (جزئيات اين مورد را بعداً ذكر خواهيم كرد) بدون شك، قول فقها دراين مورد مطابق با احتياط است.

ب- نماز در جايى كه ايستادن در آن حرام باشد مثل اينكه نامهاى خداوند يا آيات قرآن كريم، بر روى فرش يا سنگفرش، نقش‌شده باشد. همچنين نماز بر روى قبر پيامبر اكرم‌صلى الله عليه وآله و ائمّه معصومين‌عليهم السلام جايز نيست زيرا اين عمل، هتك حرمت آنان محسوب‌مى‌شود.

ج- نماز در محلّى جلوتر از قبر معصوم‌عليه السلام يا برابر با آن مگر اينكه حايلى وجود داشته باشد، به شرط اين كه عرف، وجود حايل‌را عامل بر طرف كننده بى‌احترامى و بى‌ادبى نسبت به مقام معصوم، بداند.

د- نماز در اماكنى كه زندگى انسان را در معرض خطر قرار مى‌دهد مانند اماكنى در جبهه‌هاى جنگ كه در هر لحظه در معرض‌بمباران مى‌باشد، يا اماكنى كه در معرض هجوم حيوانات درنده است، يا ساختمانهايى كه در حال فروريختن و سقوط مى‌باشد. عدم‌صحّت نماز در اماكن ياد شده، مطابق با احتياط مستحبّ است.

ه- نماز در مكانى كه متحرّك است و استقرار ندارد، مانند وسيله نقليّه متحرّك در غير حالت اضطرار، يا جايگاهى كه لرزان‌است به گونه‌اى كه باعث سلب طمأنينه و آرامش واجب، از نمازگزار مى‌شود.

و- نماز در جايى كه نمازگزار نمى‌تواند نمازش را به طور صحيح بجا آورد، مانند نماز در ميان ازدحام شديد جمعيّت كه ممكن‌است نماز انسان را با بطلان، مواجه سازد، يا نماز در محلّ وزش تندباد يا ريزش شديد باران كه ممكن است از به اتمام رساندن نمازمانع شود. احتياط مستحبّ اين است كه در چنين اماكنى، نماز شروع نشود و همچنين در هر جايى كه‌