شدن آن خبر دهند و با آن نماز بخواند وبعد از نماز كشف خلاف شود، نماز او صحيح است.

د- اگر مقدارى خون يا چيزى نجس ديگر بريزد و شك كند كه آيا روى لباسش ريخته يا روى زمين، و بعداز نماز بفهمد كه روى‌لباسش ريخته است، نمازش صحيح است.

ه- اگر در بدن يا لباسش خونى ببيند و يقين كند كه از آن خون هايى است كه ضرر به صحّت نماز ندارد مانند خون پشه، يا خون‌زخمى كه در نماز عفو شده، يا خيال كند كه آن خون كمتر از يك درهم است كه نماز با آن اشكال ندارد، ولى بعداز نماز متوجّه شودكه از خونهاى غير مجاز در نماز يا بيشتر از مقدار مجاز بوده است، نمازش صحيح است.

و- اگر بداند چيزى نجس است ولى فراموش كند و بعد با لباس يا بدن مرطوب آن را لمس نمايد و بعداز نماز، نجاست آن چيز را به‌ياد آورد، نمازش صحيح است.

7- كسى كه جز يك لباس نجس، لباس ديگرى ندارد، با آن نماز بخواند ونمازش صحيح است مخصوصاً در صورتيكه به خاطرسردى هوا، يا بيمارى يا حضور بيننده محترم، بيرون كردن آن لباس امكان نداشته باشد، امّا اگر خارج كردن آن لباس امكان داشته‌باشد مثل اينكه او در يك مكان پوشيده، يا تنها در بيابان باشد، در اين صورت نيز با آن لباس نماز بخواند ولى احتياط مستحبّ اين‌است كه در حالت برهنه هم نماز را تكرار كند.

8- كسى كه دو جامه دارد و مى‌داند يكى از آن دو به طور نامشخّص نجس است، اگر وقت وسيع باشد نماز را با هر دو جامه تكراركند، امّا اگر تكرار نماز به خاطر ضيق وقت امكان نداشته باشد، در يكى از آنها در وقت نماز بخواند، و از باب احتياط با لباسى ديگرهم در خارج وقت قضا نمايد، ومى‌تواند در آن جامه ديگر نماز بگزارد.

مواردى كه از شرط طهارت استثنا شده است:

از شرط طاهر بودن لباس و بدن نمازگزار، موارد چندى براساس روايات وارده، استثنا شده است:

1- آلوده شدن لباس يا بدن نمازگزار به خون زخمهايى كه فعلًا در بدن او موجود باشد، تا اين كه كاملًا بهبود يابد. در اين حالت، نماز با اين خون جايز است، در صورتيكه عوض كردن لباس يا برطرف كردن خون از بدن و تطهير آن دشوار باشد وبه شرط اينكه‌زخم، بزرگ و ثابت باشد. امّا زخم‌هاى كوچكى كه به طور آنى ومقطعى ايجاد شده و به سرعت بهبود مى‌يابد، خون اين نوع زخمهادر نماز بخشوده نيست.

بنابراين خونهايى كه در اثر حوادث رانندگى و تصادف يا عمل جراحى، لباس وبدن شخص آسيب ديده را آلوده مى‌كند و برطرف‌كردن آنها دشوار است، در نماز بخشوده شده است ونماز با