سمت مشرق آسمان ظاهر مى‌شود.) ولى اقوا اين است كه سقوط وپنهان شدن قرص خورشيد براى تحقّق يافتن وقت غروب كفايت مى‌كند، امّا از بين رفتن و منحرف شدن سرخى مشرق از وسطآسمان، علامتى است كه با آن مى‌توانيم به تحقّق مغرب يقين پيدا كنيم. اگرچه احوط اين است كه بايد انتظار كشيد تا سرخى مشرق‌زايل شود.

2- امّا نيمه شب كه آخرين وقت نماز عشاء است، به وسيله ستاره‌ها تشخيص داده مى‌شود زيرا ستاره‌هايى كه در اوّل مغرب طلوع‌كرده‌اند، اگر از دايره نصف النهار مايل شدند، شب به نيمه رسيده است. راه آسانتر و دقيق‌تر هم اين است كه: نيمه شب، همان نيم‌وقت بين غروب خورشيد و طلوع آن در روز بعدى است وبرخى هم گفته‌اند: نيمه شب، نيم وقت بين غروب خورشيدو طلوع فجر است.

وقت نماز صبح‌

1- وقت نماز صبح از طلوع فجر دوّم (يا فجر صادق) تا طلوع خورشيد است. نماز صبح وقت مشترك ندارد زيرا همه‌وقت، تنها براى آن مى‌باشد و شريكى ندارد.

2- امّا وقت فضيلت نماز صبح، ازطلوع فجردوّم تا ظهور سرخى در مشرق است.

3- طلوع فجر وقتى است كه رشته سپيدى از نور به صورت عمودى در آسمان ظاهر شود و اين فجر اوّل (يا فجر كاذب) است، امّا فجر دوّم (يا فجر صادق) كه در دخول وقت نماز صبح، معتبر است، پهن شدن آن سپيدى به طور افقى در امتدادآسمان است. به عبارت ديگر فجر صادق، پخش شدن سفيدى و روشنايى در امتداد آسمان است بعداز آنكه قبلًا به طور عمودى در افق‌بالا رفته است.

4- مستحب است در اوّل وقت به اداى نماز صبح مبادرت شود و تا نزديك طلوع خورشيدبه تأخير انداخته نشود مگر براى شخص خواب يا فراموش كننده يا كسى كه مشغول به كارى بوده است و بهتر اين است كه نماز صبح، در حالت تاريكى و قبل از آنكه صبح كاملًا روشن گردد، يعنى در سپيده دم بجا آورده شود.

احكام وقت:

1- در هنگام شروع به نماز، واجب است نسبت به دخول وقت نماز، علم يا اطمينان پيدا كند و نماز قبل از وقت جايز نيست. واگر كسى قبل از وقت، نماز بگزارد، باطل است و براى او حساب نمى‌شود.

2- وقت نماز را مى‌توان از راههاى زير تشخيص داد: