در قاعدگى باشد، همان مقدار عادت را نفاس و بقيّه را استحاضه قرار دهد. امّا اگر عادت‌معيّنى نداشته باشد، ده روز را نفاس و باقى را استحاضه قرار دهد.

7- مبدء محاسبه ده روز نفاس از هنگام پايان يافتن زايمان است نه از هنگام شروع‌زايمان، اگرچه حكم نفاس از حين شروع زايمان بر او جارى مى‌گردد. مثال اين مسأله جائى‌است كه زايمان مدّت زيادى را دربرگيرد مثل اينكه سقط، تكّه تكّه و با فاصله زمانى خارج‌شود.

8- زنى كه دوقلو زايمان مى‌كند و در هنگام تولّد هريك از آنها خون مى‌بيند، هر دو خون‌نفاس مستقلّ محسوب مى‌شود و در مدّت فاصله بين دو نفاس، اگر جريان خون قطع شده‌باشد، پاك حساب مى‌شود.

9- اگر چند روز خون قطع شود، سپس دوباره قبل‌از پايان ده روز خون ببيند و جمعاً از ده‌روز تجاوز نكند، همگى نفاس محسوب مى‌شود مگر اينكه يقين پيدا كند كه خون ديگر است.

10- بعداز قطع شدن خون نفاس بايد غسل كند و وظايف شرعى خود را بجا آورد حتّى اگرخون قبل‌از انقضاى ايام عادت قطع شده باشد.

11- همه چيزهايى كه براى زن در روزهاى قاعدگى حرام است، براى زن در حال نفاس‌نيز حرام مى‌باشد كه عبارتنداز:

الف- عبادات مشروط به طهارت مانند نماز و روزه و طواف و اعتكاف.

ب- دست زدن به نوشته قرآن و نامها و صفات خداوند و همچنين بنابر احوط نامهاى‌پيامبران و ائمّه‌عليهم السلام.

ج- قرائت آيات سجده واجب و بلكه بنابر احوط تلاوت سوره‌هاى سجده را نيز ترك كند.

د- توقّف در مساجد و گذاشتن چيزى در آن.

ه- عبور از مسجدالحرام و مسجد نبوى شريف.

و- نزديكى با زن در فرج هر چند با داخل كردن تا ختنه‌گاه و بدون بيرون آمدن منى باشد، امّا ساير استمتاعات مانند بوسيدن و ملاعبه و غيره جايز است.

ز- بر شوهر مستحبّ است كه كفّاره بدهد اگر جماع كرده باشد و گفته شده كه كفّاره‌واجب است و اين قول احوط است.

ح- طلاق و ظهار زن نيز دراين حالت باطل است مگر با شرايطى كه در احكام طلاق گفته‌مى‌شود.

12- غسل نفاس مانند غسل جنابت است و از وضو نيز كفايت مى‌كند.